Bunt przeciwko Bogu
dnia 14 lutego 2018
W 13 rozdziale Księgi Liczb, widzimy jak Izraelici przyszli do Kadesz-Barnei, granicy Kanaanu – ziemi, którą obiecał im Bóg. Minęły dwa lata od czasu, kiedy opuścili Egipt (Kpł. 2:14) i kiedy Bóg rozkazał im pójść i posiąść tą ziemię. Izraelici posłali dwunastu szpiegów, aby zbadać tę ziemię. Cała dwunastka kiedy wróciła, wspólnie stwierdziła, że jest to rzeczywiście wspaniała ziemia. Jednak dziesięciu z nich powiedziało, że „Są tam olbrzymi giganci, których nie jesteśmy w stanie pokonać”. Tymczasem, dwójka z nich, Kaleb i Jozue, odpowiedziało „Pan pomoże nam ich pokonać”. Nie mniej jednak, 600 000 Izraelitów posłuchało się większości.
Czego się możemy z tego nauczyć?
Po pierwsze, niebezpieczne jest podążanie za większością, ponieważ to większość zawsze jest w błędzie. Pan Jezus powiedział, „A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.”(Mt. 7:14). Większość ludzi idzie drogą szeroką prosto na zatracenie. Tak więc, jeżeli będziesz szedł za większością, z pewnością będziesz im również towarzyszył w drodze ku zatraceniu. Nie myśl, że duży kościół jest kościołem duchowym. W kościele Pana Jezusa było tylko 11 członków.
Kiedy dziesięciu przywódców będzie mówiło jedną rzecz, a pozostała dwójka całkowite tego przeciwieństwo, po której stronie ty staniesz? Pan Bóg stanął po stronie tej dwójki – Jozuego i Kaleba. Niewiara i szatan stanęli po stronie pozostałej dziesiątki. Jednak Izraelici nierozumnie poszli za większością, i właśnie dlatego musieli wędrować po pustyni przez kolejne 38 lat. Nie rozeznali, po czyjej stronie stanął Bóg. Bóg plus jedna osoba oznacza zawsze większość przeciwko dowolnej ilości osób, dlatego właśnie ja zawsze chcę stać z Bogiem. Widzimy w 32 rozdziale Księgi Wyjścia, że Bóg stanął po stronie tylko jednego człowieka, Mojżesza, podczas gdy wszyscy Izraelici czcili złotego cielca. Z dwunastu plemion, tylko plemię Lewiego było w stanie to zobaczyć. A teraz, kiedy Bóg stał po stronie Jezuego i Kaleba, nawet plemię Lewiego nie było w stanie tego rozeznać!
Wszystkie te historie niosą dziś dla nas lekcje. Ogólnie rzecz biorąc, Chrześcijaństwo jest pełne kompromisów i światowości. W różnych miejscach, Bóg pobudza niewielu, którzy bezkompromisowo opowiadają się za prawdą Słowa Bożego. Jeżeli posiadasz rozeznanie, rozpoznasz, że Bóg jest z mniejszością, i staniesz razem z nimi przeciwko większości. I razem z nimi wejdziesz do Ziemi Obiecanej.
Jak rozpoznać osobę, z którą jest Bóg?
Taka osoba mówi językiem wiary. Jozue i Kaleb mówili językiem wiary: „Możemy pokonać”. „Możemy pokonać olbrzymów gniewu, pożądliwości seksualnej, zazdrości, szemrania oraz miłości do pieniędzy. Możemy pokonać szatana. „A Bóg pokoju rychło zetrze szatana pod stopami waszymi” (Rz. 16:20) – to jest język człowieka, z którym stoi Bóg. Człowiek, który nie jest z Bogiem mówi: „Nie wolno nam tak dosłownie rozumieć Biblii. W końcu przecież jesteśmy tylko ludźmi. Będziemy pokonani aż do końca życia. Musisz rozumieć psychologię człowieka.” Szczerze mówiąc, nie obchodzi mnie „psychologia człowieka”.
Ja wierzę Bożemu Słowu.
Wielu Chrześcijan, właśnie przez swoje ludzkie rozumowanie, błądzi dokładnie tak samo jak ci Izraelici. Bóg ukrył te prawdy przed mądrymi i inteligentnymi, a objawił je dzieciom. Jeżeli do studiowania Biblii używasz swojego ludzkiego sposobu rozumowania oraz swej mądrości, gwarantuję ci, że zbłądzisz. To, czego potrzebujesz, to objawienia Ducha Świętego. Dlatego właśnie Jezus wybrał rybaka, aby był Jego uczniem, a nie profesora, takiego jakim był Gamaliel i jego uczniowie. Dopiero później wybrał sobie na ucznia jednego z uczniów Gamaliela, Pawła. Jednakże Pan musiał zaprowadzić Pawła na pustynię na okres trzech lat, aby pozbyć się z niego całej jego dumy, aby był w stanie otrzymać objawienie.
Bóg był tak zły na tych Izraelitów, którzy zwątpili w Jego moc, że powiedział do nich „Żaden z tych mężów, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, jakich dokonywałem w Egipcie i na pustyni, a oto już dziesięciokrotnie wystawiali mnie na próbę i nie słuchali mojego głosu, Nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom. Żaden z tych, którzy mnie znieważyli, jej nie zobaczy.” (Lb 14:22,23). „Dziesięciokrotnie” nie jest tu wyolbrzymieniem. Oni naprawdę aż dziesięć razy zbuntowali się przeciwko Bogu.
Oto lista ich dziesięciu buntów:
- Kiedy Egipcjanie gonili ich przez Morze Czerwone (Wj. 14:11).
- Kiedy wody w miejscowości Mara były gorzkie (Wj. 15:23,24).
- Kiedy nie mieli chleba na pustyni Sin (Wj. 16:2,3).
- Kiedy przetrzymali mannę przez noc (Wj. 16:20).
- Kiedy w dzień sabatu wyszli w poszukiwaniu manny (Wj. 16:27,28).
- Kiedy w Refidim nie mieli wody do picia (Wj. 17:1,2,3).
- Kiedy czcili złotego cielca (Wj. 32).
- Kiedy narzekali w Tabera (Lb 11:1).
- Kiedy prosili o mięso (Lb 11:4,33).
- Kiedy odmówili pójścia do Kanaan (Lb 13).
Bóg dał im dziewięć szans. A oni korzystali z Jego łaski przebaczenia, tak, jak to również dzisiaj robi wielu wierzących, nie zdając sobie sprawy, że ta dziewiąta szansa jest ich ostatnią. Boża cierpliwość skończyła się i zostali ukarani, kiedy po raz dziesiąty się zbuntowali. Wtedy nie było już odwrotu. Kiedy usłyszeli o swej karze, pokutowali i prosili o jeszcze jedną szansę. Jednak było już za późno (Lb 14:39-45).
Wielu wierzących pewnego dnia przekona się, że szanse na wejście do zwycięskiego życia również nie są na zawsze dostępne .
Zac Poonen