UKRYTY WRÓG

dnia 18 lutego 2017

“Albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię“ (Rz. 7.19)

Mamy dobrą wolę aby w codziennym życiu czynić rzeczy, które Bóg określa jako właściwe. Nasz duch akceptuje fakt, iż Bóg zamierza poprzez naszą przemienioną naturę kreować nową rzeczywistość, a przemieniając nas przemieniać także ludzi, których On każdego dnia stawia na naszej drodze.

Zauważamy jednak, iż pomimo właściwego zrozumienia Bożej woli i autentycznego pragnienia wykorzystywania tejże, ponosimy klęski, porażki a pozostałości starej natury nieustannie domagają się “przyjemności” życia, które nieodwołalnie minęło. 

“Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro; mam bowiem zawsze dobrą wolę, ale wykonania tego, co dobre, brak“ (Rz. 7.18)

Dla ludzi, nie noszących w sercu pragnienia świętości, taki dylemat nie istnieje. Dotyka on tych i tylko tych, którzy pragną naśladować Jezusa.

Musimy nauczyć się we właściwy sposób definiować przyczynę tych słabości. Podstawowym błędem nieustannie powielanym przez wielu chrześcijan, jest wskazanie na diabła, jako tę zasadniczą przyczynę naszych duchowych klęsk. Niewątpliwie istota ta posiada całą paletę umiejętności i możliwości, a także chęci aby nam nieustannie i skutecznie szkodzić. Diabeł, który przecież ośmielił się kusić samego Zbawiciela, nie zrezygnuje aby także wybranych – o ile to możliwe nieustannie zwodzić.

Dlaczego jednak tak często mu się to udaje?

Odpowiedź wydaje się być prosta, chociaż trudna do zaakceptowania przez wielu. Otóż szatan w tym dziele zwodzenia współpracuje z naszym ukrytym wrogiem! Kim lub czym jest ten ukryty wróg? Ten wróg to nasza stara natura. To ten nie przemieniony człowiek, który ukrył się głęboko w sercu tych, którzy narodzili się na nowo i stali się Bożymi dziećmi. Ten “stary człowiek” nie ośmieli się konfrontować z Bożym duchem wypełniającym wnętrze nowonarodzonego; nie ośmieli się ujawnić swojej obecności w miejscu gdzie gromadzi się Kościół Jezusa Chrystusa i nie podejmie walki dopóki uczeń Jezusa stoi na Bożym Słowie. Ale jeśli wierzący nie zachowa czujności duchowej, a szatan zauważy taką niefrasobliwość to natychmiast rozpoczyna  atak i przyzywa swojego sojusznika w postaci starej ludzkiej natury. Wtedy skutecznie uderza w życie Bożego dziecka i stara się je zrujnować.

“Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć“ (1 Pt. 5.8)

Dlatego tak często z ust Jezusa słyszymy: “czuwajcie”. Winniśmy w pokorze przyznać, że to nie własną siłą i mocą, ale mocą samego Jezusa i mocą Jego Świętej Krwi zostaliśmy wyrwani z niewoli grzechu. Winniśmy też pamiętać, iż tylko nasza bliska więź z Jezusem gwarantuje nam czyste, święte i owocne życie (Kol. 3.1)!

Walcząc na dwa fronty (stara natura i szatan) mając nawet najlepsze zamiary a nie będąc ukrytymi w Panu, będziemy nieustannie ponosić klęski. Nasze nowe życie w Jezusie Chrystusie nie przyniesie Bogu owocu a nam nie da satysfakcji. A przecież w Chrystusie jesteśmy zwycięzcami! 

“Bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój. Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą“ (Rz. 8. 5-8)

Powinniśmy zawsze pamiętać, że w tej duchowej walce Bóg jest zawsze po naszej stronie! (“Jeśli Bóg za nami, to któż przeciwko nam” Rz. 8.31)

Przyjacielu schroń się więc w Bożych obietnicach i pozwól aby Zbawiciel całego świata podtrzymywał Cię w chwilach słabości  a Jego łaska nigdy Cię nie zawiedzie – On jest Bogiem, który ratuje człowieka. 

“A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też powołani jesteście w jednym ciele; a bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych; i wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu“ (Kol. 3. 15-17)

Andrzej Cyrikas