Dzień: 2025-10-21

W 1 Liście Piotra apostoł Piotr wiele mówi o poddaniu. Człowiek, który doświadcza prawdziwej łaski Bożej, zawsze podporządkowuje się autorytetowi, gdziekolwiek się znajdzie. Nie ma z tym żadnego problemu. Grzech narodził się z buntu, na długo przed stworzeniem Adama. Najwyższy archanioł zbuntował się przeciwko Bożemu autorytetowi i natychmiast stał się szatanem. Dlatego właśnie „bunt jest jak grzech czarów” (1 Księga Samuela 15:23) — ponieważ duch buntu wprowadza człowieka w kontakt ze złymi duchami, tak samo jak czary. Jezus pokonał szatana, żyjąc w sposób całkowicie przeciwny. Uniżył samego siebie i zstąpił na ziemię w doskonałym poddaniu swojemu Ojcu. Tutaj, na ziemi, przez trzydzieści lat był poddany niedoskonałym Józefowi i Maryi, ponieważ to byli ludzie, których Jego Ojciec Niebieski ustanowił nad Nim. Ten, kto naprawdę doświadczył łaski Bożej, doświadczy także zbawienia swojej duszy od ducha buntu. Jeśli masz problem z poddaniem się autorytetowi, potrzebujesz zbawienia swojej duszy.

Chrześcijanie są wzywani do poddania się wszelkim ludzkim władzom, królom, namiestnikom itd. (1 List Piotra 2:13–14). W tamtym czasie cesarzem Rzymu był Neron, jeden z najbardziej nikczemnych władców, jacy kiedykolwiek rządzili Rzymem, a zarazem prześladowca i morderca chrześcijan. Mimo to Piotr mówi wierzącym nie tylko, aby byli mu poddani, ale również, aby „okazywali cześć królowi” (1 List Piotra 2:17). Dodaje też, że mamy „szanować wszystkich ludzi” (1 Piotra 2:17). W starym przymierzu prawo nakazywało szanować osoby starsze (Księga Kapłańska 19:32). Jednak w nowym przymierzu mamy szanować wszystkich ludzi. W nowym przymierzu standardy we wszystkich dziedzinach są wyższe. W starym przymierzu ludzie mieli obowiązek dawać Bogu dziesięcinę. W nowym przymierzu mamy oddać wszystko (Łukasza 14:33). W starym przymierzu jeden dzień miał być święty (szabat). W nowym przymierzu każdy dzień ma być święty. W starym przymierzu pierworodny syn musiał być poświęcony Bogu. W nowym przymierzu wszystkie nasze dzieci mają być poświęcone Bogu. Człowiek, który doświadczył łaski Bożej, nie ma trudności z szanowaniem wszystkich ludzi. Mamy być sługami tak jak Jezus, dlatego z radością szanujemy wszystkich i „uważamy wszystkich innych za ważniejszych od siebie” (List do Filipian 2:3).

Następnie Piotr zwraca się konkretnie do sług i nakazuje im, aby byli posłuszni swoim panom. Wszyscy apostołowie nauczali, aby słudzy byli posłuszni swoim panom. Chrześcijanin, który ma ducha buntu wobec swoich przełożonych w biurze czy w fabryce, jest bardzo słabym świadectwem dla Chrystusa. Chrześcijański uczeń, który buntuje się przeciwko swoim nauczycielom w szkole lub na uczelni, również jest bardzo słabym świadectwem dla Chrystusa. Taki chrześcijanin w ogóle nie zrozumiał, czym jest „prawdziwa łaska Boża”. Nie zrozumiał, że Jezus przyszedł i przez trzydzieści lat był poddany niedoskonałym ziemskim rodzicom. To jest lekcja, której wszyscy musimy się nauczyć. Słudzy, bądźcie poddani swoim panom z całym szacunkiem. Jeśli pracujesz w biurze, fabryce, szkole, szpitalu lub gdziekolwiek indziej, musisz okazywać szacunek tym, którzy są nad tobą w tym miejscu.

Musimy uczyć nasze dzieci szacunku do nauczycieli i tego, by nie łączyły się z innymi dziećmi w wyśmiewaniu nauczycieli. Słudzy muszą nauczyć się okazywać szacunek nie tylko tym panom, którzy są dobrzy i łagodni, ale także tym, którzy są nierozsądni. Łatwo jest być posłusznym dobremu panu, lecz chrześcijanin, który doświadczył „prawdziwej łaski Bożej”, będzie posłuszny również panu nierozsądnemu (1 List Piotra 2:18). Twoje chrześcijańskie światło jaśnieje gdy poddajesz się nierozsądnemu panu. Płonąca świeca nie jest dobrze widoczna w świetle dnia, ale w nocy każdy widzi jej blask. Podobnie światło chrześcijanina świeci najjaśniej, gdy znajduje się w ciemnym otoczeniu.

Nie ma żadnej cnoty w cierpliwym poddawaniu się karze, gdy cierpisz za coś złego, co zrobiłeś. Ale kiedy cierpliwie znosisz cierpienie, mimo że postąpiłeś słusznie, wtedy Bóg ma w tobie upodobanie (1 List Piotra 2:20). Niesprawiedliwe cierpienie jest jednym z głównych tematów listu Piotra. Piotr dodaje, że właśnie w taki sposób cierpiał Jezus. Cierpiał niesprawiedliwie i pozostawił nam przykład, abyśmy szli Jego śladami. Jesteśmy tu wezwani, aby „naśladować Tego, który nie popełnił grzechu, w którego ustach nie znaleziono podstępu; który, gdy Mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem; gdy cierpiał, nie groził, lecz powierzał sprawę Temu, który sądzi sprawiedliwie” (1 List Piotra 2:21–23). Tak właśnie zachowuje się chrześcijanin, który zrozumiał „prawdziwą łaskę Boga”.

Zac Poonen