NIEPOSŁUSZEŃSTWO

dnia 25 czerwca 2018

„Którym zaś przysiągł, że nie wejdą do odpoczynku Jego, którzy Mu nie ulegli” (Heb. 3,18).

Tym razem Bóg ostrzega nas, że możemy nie dotrzeć do darowanego nam miejsca odpocznienia. Greckie słowo katapawsis oznacza miejsce takiego odpoczynku należące do Boga, a jest to miejsce, które On właśnie nam przygotował.

Z kolei nieposłuszeństwo zostało w grece nowotestamentowej wyrażone słowem apiteo. Sięgnijmy do wybranych fragmentów Biblii aby zobaczyć w jaki sposób funkcjonuje to słowo w Nowym Testamencie. W Liście do Rzymian (Rz. 10,21) czytamy o nieposłusznym ludzie Izraela; podobnie w innym fragmencie tego listu (Rz. 11,31) Izrael przedstawiony jest jako naród nieposłuszny Bogu. W Ewangelii Jana czytamy, że ten kto nie słucha Syna (czyli jest nieposłuszny) nie ma w sobie Bożego życia, ale gniew Boży ciąży na nim (J. 3,36). Także Pierwszy List Piotra  zawiera w swej treści frazę (1 Pt. 2,8), która mówi o tym, że ci, którzy nie wierzą Słowu (czyli są nieposłuszni Słowu) potkną się i upadną. Nowotestamentowe apiteo odczytywane jest więc w życiu ludzi wierzących, jako brak uległości i brak posłuszeństwa wobec Boga i Jego świętego Słowa.

Autor Listu do Hebrajczyków zanotował, iż Bóg złożył przysięgę, że ci, którzy będą nieposłuszni nigdy nie wejdą do miejsca Jego odpocznienia. Jak powinniśmy rozumieć słowa tej przysięgi? Bóg w Biblii sam udziela nam odpowiedzi. Prorok Izajasz napisał bowiem: „Przysiągł Pan zastępów, mówiąc: Jak pomyślałem, tak się dzieje, i jak postanowiłem, tak się staje” (Iz. 14,24).

Kiedy Bóg składa przysięgę, Jego wola jest doprowadzona do końca! Decyzji świętego Boga nic zmienić nie może!

Nieposłuszeństwo Izraela na pustyni sprawiło, że Bóg zamknął temu narodowi drzwi do Ziemi Odpocznienia. Nieposłuszeństwo ludu Nowego Przymierza, zamyka temu ludowi drzwi do odpocznienia w Chrystusie. Największy z proroków Starego Przymierza – Samuel, zapisał w swej Pierwszej Księdze przerażające proroctwo: „Nieposłuszeństwo jest takim samym grzechem jak czary, a krnąbrność, jak bałwochwalstwo i oddawanie czci obrazom” (1 Sam. 15,23a). Także apostoł Paweł przestrzega nas przed nieposłuszeństwem pisząc: „Przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami” (Rz. 5,19a).

Nieposłuszeństwo wobec woli Jedynego Boga jest wyrazem buntu i wprowadza do duchowego życia ludzi nową normę – wolę człowieka, a nawet wolę diabła. W wieczności, gdy obowiązywała tylko jedna wola – wola Boga, wszechświat funkcjonował w pełnej harmonii i cieszył się doskonałym pokojem. Bunt Lucyfera, a później Adama, przyniósł opłakane skutki. Grzech, zniszczenie i śmierć stały się udziałem całego stworzenia! Bóg wyprowadzając nas z niewoli grzechu, pragnie doprowadzić nasze życie do pełnej harmonii z Jego Osobą i Chwałą. To dlatego nie akceptuje On naszego nieposłuszeństwa. Jako dobry Ojciec chce nas wprowadzić w pełnię Bożego Królestwa i pragnie On abyśmy z radością objęli dziedzictwo, jakie przygotował nam w Chrystusie. Tylko Bóg wie jak zanurzyć nas w tym bogactwie duchowego życia i tylko On może nas wypełnić w Jezusie miłością i pokojem prosto z nieba. Wtedy, gdy tego dokona w nas, pokochamy ponownie świętą wolę Odwiecznego i znów zapanuje pełna harmonia pomiędzy Bogiem a nami.

Andrzej Cyrikas