Nauka mądrości z Księgi Przypowieści
dnia 9 sierpnia 2017
Prz. 10:12 „Miłość przykrywa wszystkie występki”.
Piotr cytuje te słowa w swoim przesłaniu (1 P 4:8). Jeżeli naprawdę kogoś kochasz, przykryjesz jego słabości, a nie będziesz ich ujawniać. W ten właśnie sposób postępuje z nami Pan Bóg. On nikomu nie ujawnił naszych grzechów z przeszłości. My również musimy traktować innych w ten sam sposób, w jaki potraktował nas Pan Bóg.
Jeżeli chcecie być mądrymi, pozwólcie drodzy bracia i siostry, że dam wam pewną radę. Jeżeli znasz jakąś uchybiającą historię z czyjegoś życia, pozwól aby ona umarła razem z tobą. Nie chodź i nie rozpowiadaj jej. Bóg wynagrodzi ci to, szczególnie wtedy kiedy historia dotyczy jednego z Jego dzieci. Wtedy za milczenie będzie cię miłował w szczególny sposób. Pomyśl o ojcu, którego dziecko zrobiło coś złego, a ty wiesz coś na ten temat, lecz nigdy nikomu o tym nie mówisz. Czy nie uważasz, że jego ojciec będzie cię wielce za to miłował? Tak samo jest z Panem Bogiem, kiedy widzi, że postępujemy z miłością względem Jego dzieci. Prz. 17:9 „Zataja występek ten, komu zależy na przyjaźni; lecz kto o nim rozgłasza, rozłącza przyjaciół.”. Czy ktoś uczynił ci coś złego? Czy ktoś cię skrzywdził, bądź obraził? Wybacz mu to i zapomnij. To jest droga miłości, którą chodzą Boże dzieci.
Prz. 11:24 „Jeden daje hojnie, lecz jeszcze więcej zyskuje; inny nadmiernie skąpi i staje się tylko uboższy.”.
Jest to jeden z paradoksów Chrześcijańskiego życia, że ten który więcej daje, więcej zyskuje, ponieważ błogosławi mu Pan. A ten, który skąpi ubożeje. Kiedy skąpiec się nawraca, staje się hojny. Jezus powiedział do Swoich uczniów „darmo dostaliście, darmo dawajcie”. Bóg za darmo obdarował nas wieloma rzeczami. My również musimy obdarowywać innych. Wdowa z Ewangelii miała jedynie dwie monety. Oddała wszystko co miała i jestem pewien, że Bóg jej to wynagrodził i nie cierpiała niedostatku. Prz. 11:25 „Kto jest dobroczynny, będzie wzbogacony, a kto innych pokrzepia, sam będzie pokrzepiony.”. Jeżeli chcesz, aby Bóg cię ubogacał i pokrzepiał, ty sam musisz pokrzepiać innych. Dlaczego tak wielu Chrześcijan jest tak ubogich duchowo? Ponieważ Bóg ich nie ubogaca. A dlaczego Bóg ich nie ubogaca? Ponieważ oni nie pokrzepiają innych. Zacznij myśleć o potrzebach innych ludzi i pomyśl jak możesz ich ubłogosławić. Ujrzysz wtedy jak Bóg tobie hojnie błogosławi.
Prz. 15:13 „Radosne serce rozwesela oblicze; lecz gdy serce jest zmartwione, duch jest przygnębiony.”. To radość w sercu wpływa na rozpromienioną twarz. „człowiek wesołego usposobienia ma ustawiczną ucztę. (Prz. 15:15). Księga Przysłów nadaje duże znaczenie radowania się. „Wesołe serce jest najlepszym lekarstwem” (Prz. 17:22). Tak więc radość również może nas uzdrowić. Boże Królestwo nie tylko jest sprawiedliwością, ale również sprawiedliwością z radością w Duchu Świętym. W Starym Testamencie mieli jedynie sprawiedliwość bez radości. Teraz mamy sprawiedliwość z radością. Kiedy podążamy za Jezusem w naszym chodzie czuć wiosnę, pieśń rozbrzmiewa w naszych sercach, a światłość rozświetla nasze twarze.
Prz. 16:18 „Pycha chodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną.”.
Powodem, dla którego człowiek popada w grzech jest duma. Kiedy uczynimy coś głupiego, możemy być absolutnie pewni, że stało się to z powodu naszej dumy. Pan jest w stanie powstrzymać nas od upadku (Jud. 24). Jak On to robi? Poprzez uniżenie nas do poziomu ziemi! Kiedy stoimy lub nawet siedzimy, możemy upaść. Jednak kiedy leżymy z twarzami w ziemi już nie możemy upaść!! Trzymajmy więc nasze usta w pyle zawsze wtedy, kiedy nie chcemy upaść. Nie ważne jak wielce Bóg może nam pobłogosławić lub nas użyć, pozostawajmy w uniżeniu przed Bogiem. W ten sposób można zostać czcicielem Boga i nigdy nie upaść.
Prz. 17:28 „Nawet głupiec, gdy milczy, uchodzi za mądrego, za roztropnego, gdy zamyka usta.”.
Jeżeli jesteśmy głupi, a chcemy by inni uważali nas za mądrych, co powinniśmy zrobić? Trzymać nasze usta zamknięte!! Ludzie będą wtedy myśleli ‘ Jest on człowiekiem o wielkiej mądrości. Dlatego milczy”. Jeżeli wtedy otworzyłbyś usta, wszyscy natychmiast by odkryli, że jesteś głupi. Bądź więc skory do słuchania, nieskory do mówienia, w szczególności kiedy jesteś młody i głupi. Jak wielkie błogosławieństwo na nas spływa kiedy ograniczamy naszą mowę.
Prz. 18:16 „Dary torują człowiekowi drogę i prowadzą go przed wielkich.”.
To poprzez dary, którymi Bóg nas obdarza, czyni nam miejsce w służbie kościołowi. Żałosne jest patrzeć jak wielu dzisiaj, którzy nie posiadają Bożych darów, szuka i walczy o miejsce i poszanowanie w kościele. Jesteśmy ponaglani do „Dążcie do miłości, starajcie się też usilnie o dary duchowe, a najbardziej o to, aby prorokować.” (1 Kor. 14:1). Prorokować to znaczy głosić Słowo Boże w sposób, który zachęca, przekonuje, zaspokaja i buduje (1 Kor. 14:3). Bóg nie obdarowuje tych, którzy tych darów nie doceniają. Ludzie będą przemierzać setki kilometrów, aby posłuchać człowieka, który ma przesłanie od Boga. Jan Chrzciciel był na pustyni kiedy ludzie z całej Judei zeszli się, aby go słuchać, ponieważ miał dla nich przesłanie prosto z nieba.
Zac Poonen 06.08.2017r.