Kwalifikacje potrzebne do przywództwa

W 13 wersecie 1 rozdziału V Księgi Mojżeszowej widzimy jak Mojżesz udziela porad dotyczących rodzaju przywódców, których wybrał dla Izraela. Chciałbym, abyście zwrócili uwagę na trzy cechy, których szukał – mądrość, roztropność i doświadczenie.

Pierwszym wymogiem była mądrość. Mądrość to nie to samo co wiedza. Wiedza bierze się z nauki. Tak więc ci, którzy są inteligentni mają tu przewagę. Mądrość rodzi się w wyniku przejścia przez wiele prób. Tak więc ci, którzy są wierni, mają tu przewagę. Mądrość to zastosowanie wiedzy do praktycznych sytuacji życiowych. Możesz posiadać rozległą wiedzę na temat Biblii, ale nie mieć Bożej mądrości. Wielu studiujących Słowo Boże pozyskuje wiedzę. Jednak drzewo wiedzy przynosi owoc śmierci. Poznanie nadyma  (1 Kor. 8:1). Drzewo życia przynosi owoc mądrości, która naucza nas jak żyć oraz jak zachowywać się w różnych sytuacjach życiowych. Mądrość zatem jest pierwszym z wymogów do bycia przywódcą.

Drugim wymogiem jest roztropność. Jest ona jedną z najpotrzebniejszych rzeczy w dzisiejszej służbie przywódczej – umiejętność rozróżniania pomiędzy pobożnością, a wszystkich tym co pochodzi z ludzkiej natury. Umiejętność rozróżniania nie pomiędzy tym co jest Boże, a co demoniczne, ponieważ to jest akurat prosta sprawa, ale pomiędzy tym co jest z Boga, a tym co jest z człowieka, pomiędzy tym co jest duchowe, a tym co jest duszewne.

Ludzie czasami mówią, „Cóż, w końcu jesteśmy tylko ludźmi.”. Paweł jednak ganił Koryntian za „postępowanie na sposób ludzki” (1 Kor. 3:3). Nie powinniśmy zachowywać się jak zwykli ludzie. My powinniśmy zachowywać się jak Jezus Chrystus. „Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował” (1 J. 2:6). Łatwo można rozpoznać człowieka duchowego od cielesnego – takiego, który żyje w grzechu. Jednak my musimy być w stanie rozróżnić człowieka duchowego od duszewnego – takiego, który żyje opierając się na swoich ludzkich zdolnościach. Kiedy słuchasz człowieka jak mówi, powinieneś być w stanie rozróżnić, czy mówi on prosto z serca, czy tylko z głowy. Psalmista powiedział „W sercu moim przechowuję słowo twoje, Abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.” (Psalm 119:11).

Trzecim wymogiem było doświadczenie. Możesz pozyskać wielką wiedzę już nawet w młodym wieku. Możesz również posiadać roztropność. Jednak wciąż potrzebujesz doświadczenia, aby być Bożym przywódcą – a na to potrzeba czasu. Doświadczenie przychodzi przez bycie poddawanym różnym próbom  oraz poznawanie Bożej mocy i pocieszenia w tych próbach (2 Kor. 1:4).  Siła, którą otrzymujemy przechodząc przez te próby jest tym, co daje nam służba innym ludziom.

Następnie Mojżesz ostrzega sędziów, aby nie byli stronniczy, ale aby wysłuchiwali jednakowo małego i wielkiego (V Mojż. 1:17). To jest bardzo ważny wymóg dla przywódców. Aby nigdy nie próbować przypodobać się bogatym.

Kiedy byłem młody w wierze, w każdym kościele, do którego poszedłem, zauważałem zależność, że jeżeli człowiek był wpływową osobistością w społeczeństwie, np. wysoko postawionym urzędnikiem lub bogatym biznesmenem – zawsze znajdował się na czele kościoła. Zastanawiało mnie czemu tak jest. Z pewnością nie dlatego, że każdy wielki człowiek w świecie był również duchowym człowiekiem. W rzeczywistości, Biblia mówi tak „Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa, obiecanego tym, którzy go miłują?” (Jk. 2:5). Tak więc ci ludzie z pewnością byli wybierani przez wzgląd na ich ziemską wpływowość. Nie dziwne więc, że te kościoły bardzo szybko schodziły na złą drogę. Częściowo one pokazywały to, przed czym jesteśmy przestrzegani w 2 rozdziale Listu Jakuba. Więc ja podjąłem decyzję, że jeżeli Bóg kiedykolwiek miałby założyć kościół poprzez moją służbę, jako starszych, wybrałbym osoby duchowe, a nie wpływowe. I to jest to co właśnie zrobiliśmy we wszystkich kościołach, które Pan założył naszymi rękoma.

Mojżesz mówi do przywódców (werset 17) „Nie bójcie się ludzi”. Jeżeli chcesz być przywódcą to powinieneś nie bać się żadnego człowieka.

Zac Poonen