Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. (Mat. 11,29)
Życie świętych nosi na sobie wyraźny ślad posłuszeństwa Bogu. Symbolem tej niezwykłej postawy, jest wspomniane w Biblii jarzmo. Używano go aby łączyć woły w zgodnie pracującą parę.
W przypadku zwierząt była to forma jedności i wspólnoty odgórnie narzucona. Jezus Chrystus z własnej i niczym nie przymuszonej woli, wyrzekł się samego siebie i stał się w pełni człowiekiem, pozostając w pełni Bogiem (Flp. 2,5-8).
Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. (Mat. 11,29)
Pan Jezus Chrystus kieruje do nas pełne miłości zaproszenie. To szczególny rodzaj zaproszenia. On zaprasza nas, abyśmy stali się jego uczniami. To uczniostwo jest czymś wyjątkowym i niewielu ludzi w historii świata zdecydowało się je realizować.
Pierwszą lekcję, której udziela nam na drodze tego uczniostwa Zbawiciel, jest lekcja słuchania. To lekcja kluczowa! Bez umiejętności i pragnienia słuchania nie można się niczego nauczyć. Każdy proces nauczania jest realizowany właściwie tylko wtedy, gdy nauczyciel wcześniej sam nauczył się tego, czym chce się podzielić z uczniami.
W 3 rozdziale Listu do Filipian , Paweł opisuje postawę, którą również my powinniśmy reprezentować, jeśli chcemy w pełni wypełnić Boży zamysł. Zapomina o rzeczach, które minęły, mówi nam, że wciąż patrzy w przyszłość na rzeczy, które dopiero się wydarzą. Mimo wielu pokus, aby patrzeć wstecz, odmawia patrzenia za siebie. W Dziejach Apostolskich 20:23,24, Paweł Apostoł, mówi, że nie zniechęcała go wiedza o tym, że czekają go prześladowania. Żaden lęk przed nimi nie mógł zachwiać jego determinacją, by iść naprzód ku celowi Bożemu.
Głęboko w moim sercu
rozlewa się Twoja miłość
jest piękna jest czysta
jest święta Twoim cierpieniem
Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie (Mat.11, 27-30).
W przytoczonym przez nas fragmencie Bożego Słowa Chrystus dwukrotnie mówi nam o odpocznieniu. W wersecie dwudziestym ósmym Zbawiciel mówi: “Ja wam dam odpocznienie”, a w wersecie dwudziestym dziewiątym powiada: “Znajdziecie odpocznienie dla dusz waszych”.
Historia małżeństwa Rut jest interesująca. W Izraelu panował głód, tak więc Elimelech, jego żona Noemi, wraz z dwoma synami, postanowili udać się do Moabu. Potem umarł Elimelech, mąż Noemi, i pozostała ona sama wraz z dwoma swoimi synami. Ci, złamali Boże prawo i wzięli sobie za żony Moabitki: jedna nazywała się Orpa, a druga nazywała się Rut. Gdy obaj, Machlon i Kilion, też umarli, jako że Noemi była życzliwą kobietą, rzekła do obu swoich synowych, aby wróciły do swojego kraju i tam znalazły nowych mężów (Rut 1:8). Rut i Orpa, gdy to usłyszały, głośno zapłakały (Rut 1:14). Potem Orpa ucałowała swoją teściową i powiedziała: “Do widzenia, mamo, muszę wrócić do domu i znaleźć innego męża, muszę dbać o swoje własne życie.” Rut natomiast wtuliła się w Noemi. Od Noemi dowiedziała się czegoś o prawdziwym Bogu, i Jemu pragnęła służyć i oddawać Mu cześć, bardziej niż pragnęła męża. Orpa natomiast pragnęła mieć męża. Droga rozwidlała się, a Orpa obrała tę niewłaściwą. Rut wybrała prawidłową – a to miało wpływ na całą jej wieczność. Nigdy więcej nie słyszymy o Orpie. Gdziekolwiek jest dzisiaj, niewątpliwie żałuje swojego wyboru.
Prezentacja prawd chrześcijańskich, wymaga odwołania się do obiektywnego i powszechnie uznawanego w Kościele autorytetu.
Tylko w takim procesie ustalić możemy, czy głoszone przez nas tezy są godne uwagi i szacunku, czy też po dogłębnej weryfikacji powinny zostać odrzucone. Nie możemy inaczej ustalić wspólnego kanonu nauczania dla wszystkich uczniów Jezusa!
Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie (Mat. 11,28).
„Przyjdźcie do mnie wy wszyscy, którzy trudzicie się, ciężko pracujecie i jesteście bardzo zmęczeni, przyjdźcie do mnie wy, którzy obciążeni, objuczeni i nadmiernie obarczeni jesteście ludzkimi naukami w celu odnalezienia Boga, a ja dam wam ukojenie i pozwolę wam we mnie odpocząć” (Mat. 11, 28 wersja autorska).
Chrystus, który objawia Siebie i Swojego Ojca, czyni to w celu zbawienia i ukojenia ludzkiej duszy. Zaproszenie skierowane jest do wszystkich, którzy w swoim sercu noszą pragnienie Boga. Ich duchowe zmagania są cenne dla Pana. On błogosławi drogi tych wszystkich, którzy w Nim szukają schronienia i ukojenia.
Symeon prorokował o Panu Jezusie, mówiąc: “On ustanowi wzorzec, który dla wielu będzie oskarżeniem, a wtedy On ujawni sekretne myśli ich serc” (Łk. 2:35 – parafraza)
Kiedy ludzie krytykowali i atakowali Jezusa za wysoki standard życia, który głosił, nie zdawali sobie sprawy z tego, że swoimi czynami i słowami w rzeczywistości ujawniają wewnętrzny stan własnych zepsutych serc – w sposób, który nigdy nie miałby miejsca, gdyby Jezus nie pojawił się pośród nich.
Bałagan pełen elegancji
zapach papieru z podstarzałych gazet
ołówki niedbale rozrzucone
i stos woluminów
uwielbiam nurkować
w tym bezkresie marzeń
Centralne miejsce to Biblia
ta grecka nadzwyczaj cenna
to takie biurkowe odkrycie
świat rodzących się zdarzeń
