Autor: maciek

W 1 Liście do Koryntian 4:2 zostało napisane : „A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny.”. To właśnie znaczy być wiernym sługą. To nie jest kwestia tego, ile robisz, ale czy robisz tylko to, co każe Ci Pan, a także w taki sposób, w jaki On tego chce. Aby tak postępować, musimy czekać na odpowiedź od Boga i pytać Go: „Panie, co chcesz, abym uczynił? Chcę robić tylko to, co Ty chcesz, abym czynił”. Na przykład, jeśli zatrudniłbyś sługę, nie chciałbyś przecież, aby tylko biegał wokół, robiąc wszystko, co on sam uzna za słuszne, aby dla ciebie uczynić. Nie. Chciałbyś, aby cię wysłuchał i zrobił to, o co go ty poprosisz. Jednak większość chrześcijan nie słucha tego, co Bóg mówi w Swoim Słowie i nie przestrzega tych Bożych zasad. Zamiast tego, wykonują Bożą służbę w sposób taki, w jakim sami czują się najlepiej, wykorzystując swoje własne błyskotliwe pomysły, które zazwyczaj są światowe. Tworzą własne programy, aby służyć Panu i nie mają cierpliwości, aby czekać na Pana, aby dowiedzieć się, jaka jest Jego wola.

Jest różnica między mocą naszej duszy i mocą Ducha Świętego. Pewnego razu, Piotr powiedział Panu: „Ty jesteś Chrystus, Syn żywego Boga”. Jezus natychmiast odpowiedział mówiąc : „nie ciało i krew objawiło ci to”. Innymi słowy, Piotr nie odkrył tej prawdy dzięki mocy jego duszy – inteligencji i sprytowi. Nasza dusza (umysł) nie potrafi nam dostarczyć Boskiego Objawienia. Jeśli jesteśmy inteligentni, możemy mieć błyskotliwe myśli płynące z przesłania z Biblii. Możemy też podzielić się tymi myślami z innymi w kościele i zrobić wrażenie na niedojrzałych chrześcijanach. Jednakże błyskotliwe ludzkie myśli i Boskie Objawienie są tak różne i tak oddalone od siebie jak niebo od ziemi.

Paweł głosił z bojaźnią i drżeniem, ponieważ obawiał się używać swojej własnej inteligencji w głoszeniu Bożego Słowa, aby wiara innych nie polegała na jego mądrości, ale na mocy Bożej (1 Kor 2:1-5). Mówiąc po ludzku, Paweł był doskonałym kandydatem aby działać pośród Żydów (ponieważ znał całe Pismo), a Piotr pośród pogan. Jednakże Bóg dał im dokładnie przeciwne służby (Gal 2:8), aby polegali na Duchu Świętym, a nie na ich własnych zdolnościach. Błyskotliwe myśli są zazwyczaj tym co chcemy głosić do innych aby zdobyć ich uznanie. Objawienie sprawia, że upadamy na twarz przed Panem. Dzięki naszej błyskotliwości możemy co najwyżej zrobić wrażenie na innych, ale dzięki Bożemu Objawieniu możemy innym pomóc.

Niektórzy wierzący uważają, że Słowo Boże kieruje się tylko jednym przykazaniem – „iść na cały świat i głosić ewangelię wszystkiemu stworzeniu” (Mk. 16:15). Przykazanie to z pewnością musi być przestrzegane przez ciało Chrystusa na całym świecie, a szczególnie przez tych, którzy są przeznaczeni przez Chrystusa jako ewangeliści (Ef. 4:11). Jednak służba ta nadal będzie niedokończona, jeśli przykazanie to nie zostanie połączone z innym przykazaniem Chrystusa, aby „iść i czynić uczniami wszystkie narody” (Mt. 28:19).

Dziękujemy Bogu za wszystkich tych, którzy ponosząc wiele kosztów, wyszli na cały świat i głosili ewangelię tym, którzy nigdy nie słyszeli o Imieniu Jezus. Jednakże, smutnym faktem ewangelizacji XX wieku jest to, że potrójne przykazanie Jezusa z Ewangelii Mateusza 28:19,20 – aby czynić uczniami, chrzcić w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego oraz uczyć przestrzegać wszystkich Jego przykazań, jest prawie całkowicie ignorowane. Kiedy rzesze wierzących kładą nacisk tylko na ewangelizację, bez późniejszego czynienia z nowonarodzonych uczniów Jezusa Chrystusa, naszym zadaniem jest przywrócenie ważności procesu czynienia z ludzi uczniów Jezusa, i tym samym, ukończenie niedokończonego zadania.

Wielu myśli tylko o tym niedokończonym zadaniu z perspektywy różnych obszarów świata, do których ewangelia jeszcze nie dotarła. Bóg wkłada to pragnienie w serce tym, którzy otrzymali powołanie ewangelizacyjne. Innym natomiast Bóg daje równie ważne zadanie, a nawet trudniejsze, uczynienie z tych nawróconych ludzi uczniów Jezusa Chrystusa.

W rozdziale 2 Księgi Daniela czytamy o śnie Nebukadnezera. Nebukadnezer zwołał swoich mędrców i rozkazał im: „ Powiedźcie mi co mi się przyśniło i znaczenie tego snu”. Ci mędrcy są obrazem głoscieli, którzy nie mają żadnego kontaktu z Bogiem i są zwodzicielami. Tacy głosiciele nie potrafią wykładać Bożego Słowa ani też nie rozeznają czasów we właściwy sposób. Ci mędrcowie powiedzieli: „Tylko bogowie mogą pokazać co ci się przyśniło, żadna istota ludzka nie może tego uczynić. To jest niemożliwe. Jeśli jednak powiesz nam ten sen, wtedy zinterpretujemy go dla ciebie”. Teraz wiemy, że gdy ktoś opowiada nam jego sen, bardzo łatwo jest wymyśleć interpretację i udawać, że pochodzi ona od Boga! To właśnie wielu głosicieli czyni dzisiaj. Jedak Nebukadnezer był sprytnym mężem. Powiedział : „ Jeśli naprawdę macie kontakt z Bogiem, będziecie w stanie powiedzieć mi sen również”.