Bóg ma konkretny plan dla każdego z nas
dnia 4 sierpnia 2025
Największym zaszczytem i przywilejem człowieka jest pełnienie woli Bożej. Tego właśnie uczył swoich uczniów Pan Jezus. Powiedział kiedyś, że tylko ci, którzy wypełniają wolę Jego Ojca, wejdą do Królestwa Niebios (Ewangelia Mateusza 7:21). Powiedział rownież, że Jego prawdziwymi braćmi i siostrami są ci, którzy pełnią wolę Bożą (Ewangelia Mateusza 12:50). Ten nacisk został należycie przekazany przez apostołów swojemu pokoleniu. Piotr oświadczył, że Bóg wyzwala ludzi od grzechu, aby mogli czynić Jego wolę (1 List Piotra 4:1-2). Paweł zapewniał, że wierzący zostali stworzeni na nowo w Chrystusie Jezusie, aby kroczyć ścieżką, którą Bóg już dla nich przygotował. Dlatego napominał chrześcijan z Efezu, by nie byli głupi, lecz rozumieli, jaka jest wola Pana względem ich życia (List do Efezjan 2:10; 5:17). Modlił się też za chrześcijan z Kolosów, aby zostali napełnieni poznaniem woli Bożej. Powiedział im, że jego współpracownik Epafras również modli się o nich, aby mogli wypełnić całą wolę Bożą (List do Kolosan 1:9; 4:12). Apostoł Jan nauczał, że tylko ci, którzy czynią wolę Bożą, trwają na wieki (1 List Jana 2:17).
Dzieje Apostolskie 13:22 wyraźnie wskazują, że Dawid został nazwany „mężem według serca Bożego”, ponieważ pragnął czynić tylko Bożą wolę. Sam Dawid mówi w innym miejscu, że rozkoszuje się wypełnianiem woli Bożej (Psalm 40:9). Nie był człowiekiem doskonałym. Popełnił wiele grzechów, niektóre bardzo poważne, za które Bóg surowo go ukarał. A jednak Pan Bóg mu przebaczył i miał w nim upodobanie, ponieważ Dawid zasadniczo pragnął czynić całą wolę Bożą. To zachęca nas do tego, by wierzyć, że mimo naszych niedoskonałości, i my również możemy być mężczyznami i kobietami według Bożego serca — jeśli tylko nasze serca będą nastawione na wypełnianie Jego woli.
Nowy Testament zachęca wierzących, by chodzili tak, jak chodził Pan Jezus, dokładnie Go naśladując. Naczelną zasadą całego życia i służby Pana Jezusa było pełnienie woli Ojca. Nigdy nie ruszał się z miejsca, dopóki Ojciec Mu tego nie nakazał. A gdy już się podejmował działanie, to ani groźby wrogów, ani błagania przyjaciół nie były w stanie powstrzymać Go przed wykonaniem tego, czego Ojciec od Niego wymagał. Jego codziennym pokarmem było pełnienie woli Ojca (Jana 4:34). Tak jak ludzie pragną jedzenia, by nakarmić ciało, tak On pragnął czynić wolę Tego, który Go posłał. Każdy wierzący powinien mieć podobne pragnienie czyli głód wypełniania całej woli Bożej. Jakże łatwo jest modlić się: „Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi”, a potem żyć po swojemu, nie szukając Bożego prowadzenia w codziennym życiu.
Biblia naucza, że Bóg ma konkretny plan dla każdego z nas (Efezjan 2:10). Zaplanował dla nas zawód, wybrał dla nas życiowego partnera, a nawet przewidział, gdzie mamy mieszkać i co powinniśmy robić każdego dnia. W każdym przypadku Jego wybór musi być najlepszy, ponieważ zna nas doskonale i bierze pod uwagę każdy szczegół. Najrozsądniej jest więc szukać Jego woli we wszystkich sprawach – zarówno dużych, jak i tych mniej ważnych.
Wielu ludzi zrujnowało swoje życie, nie szukając woli Bożej od młodości. Tymczasem rzeczywiście
„dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości” (Księga Lamentacji 3:27). W Ewangelii Mateusza 11:28-30 Pan Jezus zaprasza nas do wzięcia na siebie Jego jarzma. Co to znaczy? Woły używane do orania pól są trzymane razem przez jarzmo na szyi. Gdy trzeba nauczyć młodego wołu orki, łączy się go jarzmem ze starszym, doświadczonym wołem. Młody musi wtedy iść w tym samym kierunku i w tym samym tempie, co starszy. To właśnie oznacza wzięcie na siebie jarzma Pana Jezusa. Musimy iść z Nim ścieżką, która Mu się podoba, nigdy nie pędząc naprzód, by czynić cokolwiek bez Jego przewodnictwa, ani nie pozostając w tyle, gdy On wzywa do jakiegoś nowego kroku posłuszeństwa. Niewielu rozumie, czym naprawdę jest Jego jarzmo. Jeszcze mniej osób chce je przyjąć. Wół jest zmuszany przez swego właściciela do wzięcia jarzma na kark. Ale Pan Jezus nas zaprasza. Nie ma tu żadnego przymusu. Jakże głupi jesteśmy, odrzucając to zaproszenie! Wolimy raczej wziąć ciężkie jarzmo własnej woli z towarzyszącymi mu frustracjami, porażkami i żalem, niż lekkie jarzmo Pana Jezusa, które przynosi prawdziwą wolność i głęboki odpoczynek!
O Enochu czytamy, że „chodził z Bogiem” (Księga Rodzaju 5:22) — tzn. nie wyprzedzał Go ani nie pozostawał w tyle, ale szedł wyznaczoną przez Pana Boga ścieżką, jako ten, który niesie jarzmo przez trzysta lat. W rezultacie Bóg zaświadczył, że miał upodobanie w jego życiu (List do Hebrajczyków 11:5). Tylko w ten sposób możemy podobać się Bogu, poprzez życie i kroczenie pod Jego jarzmem, zgodnie z Jego doskonałą wolą. Tylko w ten sposób będziemy mogli stanąć przed Nim bez poczucia winy, gdy przyjdzie ponownie.
Możliwe jest, aby wierzący przegapił doskonałą Bożą wolę dla swojego życia. Saul został wybrany przez Pana Boga na króla Izraela, ale ostatecznie z powodu jego niecierpliwości i nieposłuszeństwa Pan Bóg odrzucił go. Co prawda pozostał na tronie jeszcze przez kilka lat, ale rozminął się z wolą Bożą dla swojego życia. Salomon jest kolejnym przykładem. Podobał się Bogu we wcześniejszych latach, ale później upadł, żeniąc się z pogańskimi kobietami. Dwa razy w Nowym Testamencie jesteśmy zachęcani do wzięcia ostrzeżenia z przykładu Izraelitów, którzy zginęli na pustyni. Doskonałą wolą Bożą wobec nich było, aby weszli do Kanaanu. Tylko dwóch spośród nich wypełniło wolę Boga. Pozostałych, z powodu niewiary i nieposłuszeństwa ominęło to, co najlepsze od Pana Boga (1 List do Koryntian 10:1-12; List do Hebrajczyków 3:7-14). Wielu wierzących podobnie zaprzepaściło doskonały Boży plan dla swojego życia poprzez brak posłuszeństwa i pójście na kompromis, na przykład w małżeństwie lub przy wyborze kariery zawodowej.
Każdy z nas ma tylko jedno życie. Błogosławiony człowiek, który tak jak Paweł, może powiedzieć na koniec, że zakończył swoje zadanie wyznaczone mu przez Boga (2 Tymoteusza 4:7).
„Świat i wszystkie jego namiętne pragnienia pewnego dnia znikną. Ale człowiek, który postępuje zgodnie z wolą Bożą, jest częścią Wieczności i nie może umrzeć” (1 List Jana 2:17 – JBP).
„Żyjcie zatem z należytym poczuciem odpowiedzialności, nie jak ludzie, którzy nie znają sensu i celu życia, ale jak ci, którzy je znają. Wykorzystajcie swój czas jak najlepiej, pomimo wszystkich trudności tych dni. Nie bądź nierozsądny, ale mocno uchwyć to, o czym wiesz, że jest wolą Bożą” (List do Efezjan 5:15-17 JBP)
Zac Poonen