W Ewangelii Łukasza 9:49,50 , Jezus naucza nas w jaki sposób powinniśmy postępować kiedy spotykamy kogoś pełniącego służbę różniącą się od naszej.
Pewnego razu uczniowie Jezusa spotkali człowieka, który wyganiał demony, lecz nie chodził razem z nimi. Jan poprosił zatem Jezusa, aby go powstrzymał. Jednak Jezus mu odrzekł, aby zostawić go w spokoju i pozwolić kontynuować mu swą służbę. Trzymaj się własnego powołania, a innym pozwól pełnić swoją.
Wielu Chrześcijan jest tak przejętych powagą swojej służby, że zaczynają myśleć, że wszyscy powinni tak samo postępować. „Jeśliby całe ciało było okiem, gdzież byłby słuch? A jeśliby całe ciało było słuchem, gdzież byłoby powonienie?” 1 Kor. 12:17 Dojrzały Chrześcijanin rozumie, że Bóg przydziela ludziom różne rodzaje służby.
Amos zaczął prorokować około 40 lat po Elizeuszu. Jeśli Gehazi (sługa Elizeusza) nie byłby łakomy na pieniądze Naamana, co w efekcie doprowadziło go do ruiny, możliwe jest, że to on by otrzymał podwójną porcję namaszczenia Eliasza i stałby się następnym prorokiem w Izraelu. Wtedy Gehazi napisałby to proroctwo zamiast Amosa. Jednakże Gehazi nie dostąpił tego przywileju. Pan ostrzega nas abyśmy byli czujni aby nikt nie odebrał nam naszej korony (Objawienia 3:11). Jest korona, którą Bóg zachowuje dla ciebie jeśli byłeś wierny w służbie jaką Bóg zaplanował dla ciebie. Jednakże możesz stracić tą koronę jeśli jesteś niewierny. W takim przypadku, służba, którą ty miałeś wypełnić, ktoś inny wykona i odbierze twoją koronę. Być może Amos otrzymał koronę Gehaziego.
Pierwsza wzmianka o miłości znajduje się w Księdze Rodzaju 22:2, gdzie Izaak jest nazwany jedynym ukochanym synem Abrahama. Ofiarowanie Izaaka na ołtarzu jest jasnym obrazem Kalwarii, gdzie Bóg Ojciec oddał swojego jedynego Syna za nasze grzechy. Odpowiednio, miłość, o której jest mowa w wersecie 2 jest obrazem miłości Boga Ojca do Chrystusa. Druga wzmianka o miłości znajduje się w Księdze Rodzaju 24:67, która mówi o miłości Izaaka do Rebeki – miłości męża do jego żony. Tutaj zaś mamy piękny obraz miłości Chrystusa do Jego Kościoła. W Nowym Testamencie te dwa pojęcia są przez Pana połączone w Ewangelii Jana 15:9 – „Jak mnie umiłował Ojciec (miłością ojca do syna przedstawioną w 1 Mojż. 22:2), tak i Ja was umiłowałem” (miłością Chrystusa do grzeszników, która znajduje odzwierciedlenie w miłości pana młodego do swej oblubienicy). Dlatego, również Stary Testament odzwierciedla ogromną miłość Boga do człowieka.
W 25 wersecie 11 rozdziału Ewangelii Mateusza, Jezus mówi „Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.”. Wielkie prawdy Nowego Przymierza zostały przez Boga ukryte. Studiując je, nie uda ci się ich odkryć. Mógłbyś przeczytać wszystkie możliwe komentarze na świecie, ale nie udałoby ci się ich pojąć, ponieważ są one zakryte przed mądrymi i roztropnymi. Potrzebne ci jest objawienie, które Bóg daje tylko tym, którzy są jak dzieci – mają czyste serce. To czy są mądre, czy nie, nie ma żadnego znaczenia. W Królestwie Bożym, inteligencja nie daje nam żadnej przewagi. Jedynie czyste serce może doznawać Bożych objawień. Dzieci również są pojętne. Małe dziecko jest nieświadome wielu rzeczy i ochoczo przyznaje się do swej niewiedzy. Na przykład, pyta taty „Tatusiu, po co na drodze są namalowane te żółte pasy?” My dorośli wiemy, że te linie są namalowane, aby dzieliły jezdnię. Jednak dziecko nie wie nawet takich prostych rzeczy jak ta. Bardzo niewielu wierzących przychodzi do Ducha Świętego w ten sam sposób, mówiąc „Panie, napisałeś tę Księgę. Co ona znaczy? Jestem głupi w sprawach duchowych. Proszę wytłumacz mi ją.”. Pod Nowym Przymierzem mamy przywilej bycia napełnionym Duchem Świętym, aby On sam nas nauczał Pism, które napisał.
Jedną z cech miłości jest łagodność. Jezus ze wszystkimi ludźmi obchodził się w delikatny sposób, a w szczególności z tymi, którzy zostali sponiewierani przez życie. Jezus w szczególny sposób kochał tych, którzy pogrążyli się głęboko w grzechu. Przyszedł, aby pomóc takim ludziom, ponieważ przez wszystkich innych zostali oni już odrzuceni. Kobieta przyłapana na cudzołóstwie, złoczyńca na krzyżu, odrzuceni przestępcy; Jezus poszedł, aby ich podnieść i zachęcić. Ujrzał również dobre rzeczy w tych słabych, grzesznych ludziach i każdemu z nich życzył jak najlepiej. Jezus był takim typem człowieka, z którym każdy pragnął spędzać czas, ponieważ był wyrozumiały, serdeczny i łagodny. Kim byli ludzie, którzy unikali Jezusa? Ci, którzy byli dumni, hipokryci, jak również ci, którzy mieli jakiś utajniony grzech, o który bali się, że Jezus go ujawni.
Jest pięć głównych powodów dlaczego wielu wierzących NIE jest ochrzczonych Duchem Świętym:
1. Są INTELEKTUALNIE PRZEKONANI jakimś teologicznym argumentem, że zostali ochrzczeni Duchem Świętym w chwili gdy się narodzili na nowo. Pomimo tego, że są pokonani przez grzech, bez mocy, puści i bezowocni, nadal wierzą temu teologicznemu zwiedzeniu.
Jezus rzekł w Ewangelii Jana 8:44 „Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy.”
To jest jedna z cech szatana: nie ma w nim prawdy i w prawdzie nie wytrwał. Następnie Jezus kontynuuje „Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.”.
Wiara wskazuje na to, że wierzysz, że Bóg jest pełen miłości, pełen mądrości, pełen mocy. Wierząc w to, śpiewasz hymn na Jego chwałę. „Chwała Bogu, który siedzi na tronie” (Ps. 22:3). Psalm 22 jest psalmem mówiącym o Krzyżu Kalwarii. Rozpoczyna się tymi słowami „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił…?”. Jezus wypowiedział te słowa kiedy wisiał na krzyżu, następnie w 3 wersecie mówi o Bogu, którego intronizowano na chwałę Jego ludu. Następnie w wersecie 17 odnosi się do Jego przybitych rąk i nóg.
Prz. 10:12 „Miłość przykrywa wszystkie występki”.
Piotr cytuje te słowa w swoim przesłaniu (1 P 4:8). Jeżeli naprawdę kogoś kochasz, przykryjesz jego słabości, a nie będziesz ich ujawniać. W ten właśnie sposób postępuje z nami Pan Bóg. On nikomu nie ujawnił naszych grzechów z przeszłości. My również musimy traktować innych w ten sam sposób, w jaki potraktował nas Pan Bóg.
W Księdze Objawienia 15:3,4 czytamy: I zaśpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego i pieśń Baranka mówiąc : „Wielkie i dziwne są dzieła twoje, Panie, Boże Wszechmogący; sprawiedliwe są drogi twoje, Królu narodów; któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje”.
