Dary ku zbudowaniu Ciała Chrystusa

dnia 15 listopada 2017

W 12 rozdziale 1 Listu do Koryntian czytamy o darach Ducha Świętego. Dary te są przedstawione tutaj jako nawiązanie do funkcjonowania lokalnego kościoła – lokalnego Ciała Chrystusa. Wielu Chrześcijan myśli o darach Ducha Świętego bez świadomości, że są one używane do budowania lokalnego odzwierciedlenia Ciała Chrystusa w każdym miejscu. Dlatego też błądzą. Musimy starać się o dary Ducha Świętego, aby móc lepiej służyć innym (Łk. 11:5-13). Wielu podkreśla pierwszą połowę 12 rozdziału 1 Listu do Koryntian (o darach Ducha Świętego), a drugiej już nie (o Ciele Chrystusa). Inni podkreślają drugą połowę, a ignorują pierwszą. Są jak ci, którzy stosują się do drugiej połowy 11 rozdziału, ale są nieposłuszni jego pierwszej połowie (mówiąc, że nie tyczy się ona naszych czasów).

Jeżeli chciałbyś w prawidłowy sposób zrozumieć zastosowanie jakiegokolwiek daru Ducha Świętego, musisz zawsze na niego patrzeć przez pryzmat służenia innym i budowania obrazu Ciała Chrystusa w lokalnym kościele. W 12:13 Paweł pisze o ogólnym Ciele Chrystusa, ogólnoświatowym kościele (ponieważ używa słowa „my”). Jednak w 12:27, pisze o lokalnym obrazie tego Ciała w Koryncie (ponieważ używa wyrażenia „WY jesteście Ciałem Chrystusa”).

Dary Ducha Świętego funkcjonują w Ciele Chrystusa dokładnie w ten sam sposób, w jaki działają członki naszego ciała. Nikt nie powinien pragnąć być widoczną częścią ciała, jak ucho lub oko. „Jeśliby całe ciało było okiem, gdzież byłby słuch? A jeśliby całe ciało było słuchem, gdzież byłoby powonienie?” (12:17). Częścią ciała musi być również nos. Dlatego więc nie powinniśmy pragnąć darów naszych braci. To Bóg jest tym, który sprawia, że jeden jest okiem, a inny językiem w Ciele Chrystusa. Bóg może nie chcieć, abyś był widoczną częścią taką jak język, a woli abyś był niewidocznym członkiem takim jak serce, wątroba albo nerka. Wszystkie te niewidoczne członki pełnią bardzo ważne funkcje. Niektóre części naszego ciała są jak podeszwy stóp – twarde i zdolne do wytrzymywania niezbyt  delikatnego traktowania. Inne części natomiast są słabsze i bardzo delikatne, podatne na skaleczenia, np. oczy. Jeżeli pyłek kurzu dostanie nam się do oka, przeszkadza nam, a kiedy nasze stopy są pokryte kurzem, nie jest to dla nas problemem. Niektóre członki ciała są atrakcyjne, podczas gdy inne nie są – tak więc chowamy je.

W kościele również, są ludzie widoczni, np.  kaznodzieja, który często znajduje się za kazalnicą. Możemy powiedzieć, że jest on językiem. Jednak większość w Ciele nigdy nie stało za kazalnicą. Mogą być oni „ modlącymi się” – takimi, którzy w zaciszu domowym modlą się o ich kaznodzieję.

Oni są jak serce, pompujące krew, aby usta mogły mówić. Obydwoje oni są równoważni. Usta nie mogą mówić bez serca pompującego do nich krwi. Serce również umarłoby, jeżeli usta nie otwierałyby się i jadły. Serce jest zależne od ust, a usta są zależne od serca. Tak więc jakikolwiek dar Ducha Świętego byś miał, pamiętaj, że ty potrzebujesz swojego brata, a on potrzebuje ciebie. Brat ten może być niewidocznym członkiem takim jaki serce, którego nikt nie widzi, ani nie docenia, ty natomiast możesz być widocznym członkiem takim jak oczy lub ręce.

Jest wiele darów Ducha Świętego, jednak  między nimi nie ma rywalizacji, a współpraca. Jeden może być apostołem, inny prorokiem (12:28), jeden może mówić językami, inny natomiast może mieć dar uzdrawiania. Wszystkie te dary są tak samo potrzebne. Nikt nie potrzebuje mieć daru dokładnie takiego samego jak ktoś inny. I nikt nie może powiedzieć do drugiego brat „Nie potrzebuję cię. Poradzę sobie sam.” (12:21).

Czy twoja lewa ręka jest zazdrosna o prawą? Prawa może być tą, która pisze wszystkie ważne listy, podpisuje czeki itp., ale czy kiedykolwiek lewa ręka staje się zazdrosna o prawą i sobie myśli „To prawa ręka ciągle wykonuje wszystkie ważne zadania. Ja nigdy nie mogę.” Przypuśćmy teraz, że twoja prawa ręka zostaje ranna i obwinięta w bandaż. Czy teraz lewa ręka powie „O, teraz jest szansa dla mnie, abym mogła przejąć jej obowiązki”? Jeżeli lewa ręka podjęłaby próbę podpisania czeku, podpis z pewnością nie wyglądałby tak samo jak ten wykonany przez rękę prawą, tak więc bank nie przyjąłby takiego czeku! Co w takim razie robi lewa ręka? Robi wszystko co tylko możliwe, aby pomóc prawej ręce wrócić szybko do zdrowia, aby to ona mogła podpisać czek. Dokładnie tak powinno funkcjonować Ciało Chrystusa. Kiedy widzisz innego brata hojniej obdarowanego od ciebie, pamiętaj, że nie ważne jak ciężko byś pracował, nigdy nie będziesz w stanie zastąpić go w jego służbie, ponieważ to Bóg był tym, który dał mu ten dar. Wystarczy, aby jeden członek ciała (prawa ręka) podpisywał wszystkie czeki. Jeżeli gdzieś występuje zazdrość albo rywalizacja w Ciele Chrystusa, to oznacza, że wierzący tak naprawdę nigdy nie ujrzeli prawdziwego Ciała Chrystusa.

Ludzie czasami zadawali mi pytanie, „Bracie Zac, czemu wciąż podkreślasz jedynie świętość i równowagę w Ciele Chrystusa?” Odpowiadałem na to pytanie również pytaniem „Czemu nerka wciąż tylko oczyszcza strumień krwi  równoważąc zawarte w niej substancje chemiczne – i nic poza tym?” Ponieważ Bóg dał jej taką funkcję. To nie jest jedyna funkcja istniejąca w naszym ciele, ale jest bardzo ważna. Jeżeli twoje nerki by zawiodły, umarłbyś. Jednak nerki nie mogą funkcjonować bez ręki i ust. My wszyscy nawzajem się potrzebujemy. Ewangelizacja jest czymś podobnym do ręki sięgającej po ziemniaka, następnie wkładającej go do ust – co jest odzwierciedleniem przyprowadzenia niewierzącego do Chrystusa. Jednak czy to wystarczy? Nie. Zaraz po tym jak niewierzący przyjdzie do Chrystusa, ktoś inny musi się nim zająć. Ziemniak musi zostać przeżuty przez zęby, a następnie trafić do żołądka gdzie zostanie oblany kwasem żołądkowym, co spowoduje jego rozpad. W końcu, po przejściu wielu procesów staje się częścią ludzkiego ciała. W ten sam sposób, nowy wierzący  musi zostać złamany, stać się mały i pokorny oraz dopasować się do roli powierzonej mu w Ciele Chrystusa. W ten sposób staje się „żywym” członkiem Ciała Chrystusa.

Wyobraź sobie, że ziemniak zostałby w ustach lub w żołądku i nie zostałby strawiony. Po chwili byś go zwymiotował. Tak więc ewangelista musi przekazać nawróconego do roli nauczyciela, proroka, bądź pasterza (Ef. 4:11). Która z tych służb jest najpotrzebniejsza? Pomimo hierarchii, która występuje w kwestii darów; najpierw apostołowie, po wtóre prorocy, po trzecie nauczyciele (1 Kor. 12:28), wszystkie dary są tak samo potrzebne. Dlatego nigdy nie powinniśmy próbować wykonywać czyjejś służby. Powinniśmy z nimi współpracować. Kiedy uda ci się poznać tę wielką prawdę uwolni cię ona całkowicie od zazdrości, rywalizacji i niepokoju.

Zac Poonen