Królestwo Boże

Jan Chrzciciel był ostatnim z proroków Izraela. Jego główne poselstwo, opisane w Ewangelii Mateusza 3:2, brzmiało: „Pokutujcie, albowiem bliskie jest Królestwo Niebios ”. Przyszedł do Izraelitów z tym przesłaniem z bardzo ważnego powodu.

Pokutować znaczy odwrócić się. Najlepszą analogią, jaką mogę przywołać, jest wojskowa komenda „W tył zwrot”. Gdy żołnierz stoi przodem, a sierżant na placu musztry wydaje komendę „W tył zwrot”, żołnierz natychmiast się odwraca, kierując plecy w stronę, w którą wcześniej patrzył, a wzrok zwraca tam, gdzie wcześniej były jego plecy. To doskonale obrazuje znaczenie słowa „pokuta” – oznacza ono całkowite odwrócenie się. Musimy dokonać takiego zwrotu w naszym myśleniu. W większości języków, w tym też w angielskim, słowo pokuta nie jest tłumaczone zbyt precyzyjnie, ale w języku tamilskim jest ono bardzo jednoznaczne. Pokuta czyli „manam thirumbudhal” oznacza odwrócenie umysłu. Odwrócenie umysłu jest dokładnie tym, co Jan Chrzciciel głosił narodowi izraelskiemu.

Izraelitom były obiecane różne ziemskie korzyści. W całym Starym Przymierzu nie ma mowy o obietnicy uczestnictwa w Boskiej naturze Pana Boga, o posiadaniu skarbu w niebie, o niebiańskim życiu na ziemi itp. Wszystkie sprawy dotyczyły rzeczy ziemskich.

W Księdze Powtórzonego Prawa 28 wyraźnie widzimy, że zostały im obiecane bogactwa i dobrobyt materialny, zdrowie fizyczne, liczne potomstwo oraz pomyślność dla ich interesów, plonów i hodowli bydła. Obietnica dotyczyła dostatniego życia oraz tego, że ich śmiertelni wrogowie zostaną zniszczeni, że staną się wielkim narodem i wezmą w posiadanie ziemię Kanaan, którą nazwali Izrael.

Wszystkie błogosławieństwa obiecane Izraelowi do tego momentu miały charakter ziemski i ich uwaga była nieustannie skupiona na tych sprawach. Jednak Jan Chrzciciel przyszedł i powiedział: „Odwróćcie się teraz. Odwróćcie się od tego. Przestańcie skupiać się na rzeczach ziemskich i nawróćcie się. Nadszedł czas na zmianę, ponieważ nadchodzi nowe Królestwo – Królestwo Niebieskie, w którym sprawy ziemskie stają się drugorzędne. Nawet zdrowie fizyczne czy dobrobyt materialny tracą na znaczeniu. Pan Bóg sam zatroszczy się o wasze doczesne potrzeby. Odwróćcie się, ponieważ Bóg chce wam dać bogactwo duchowe, skarb w niebie. Obiecuje wam duchowe potomstwo, niekoniecznie potomstwo fizyczne. Otrzymacie duchową, niebiańską ojczyznę.” Wzywał ich do nawrócenia, ponieważ Królestwo Niebios jeszcze nie nadeszło i było bliskie. Miało nadejść w dniu Pięćdziesiątnicy.

Jan Chrzciciel zapowiadał Jezusa Chrystusa, który miał otworzyć drogę do Nowego Przymierza zawieranego przez Boga z człowiekiem. Przymierze to miało doprowadzić ludzi ze wszystkich narodów do relacji z Panem Bogiem jako ich Ojcem. W Ewangelii Mateusza 4:12-13 czytamy, że Jan został pojmany przez Heroda. Kiedy Jezus dowiedział się o tym, oddalił się z Galilei. Opuścił Nazaret, gdzie dorastał i mieszkał przez trzydzieści lat, i zatrzymał się w domu w Kafarnaum, które leży nad morzem. Od tego momentu Jezus zaczął głosić to samo przesłanie, które głosił Jan Chrzciciel. „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest Królestwo Niebios” (Ewangelia Mateusza 4:17). Jan, jak gdyby, przebiegł pierwszy etap sztafety i przekazał pałeczkę Jezusowi, a On podjął to samo przesłanie – „Pokutujcie”. Kiedy Jezus wstąpił do nieba, czytamy, że apostoł Piotr przejął pałeczkę z rąk Jezusa i głosił to samo przesłanie – „Pokutujcie” (Dzieje Apostolskie 2:38). W dniu Pięćdziesiątnicy nauczał ludzi: „ Nawracajcie się, a otrzymacie dar Ducha Świętego, którym jest Królestwo Boże w nas”. W końcu nadszedł ten czas.

Kiedy Jan Chrzciciel i Jezus mówili o Królestwie Bożym, mówili, że ono nadejdzie lub jest na wyciągnięcie ręki. Jezus powiedział kiedyś, że Królestwo Boże jest pośród was, odnosząc się do prawdy, że w samym Chrystusie Królestwo Boże było już obecne. Ale nie było obecne w ludziach wokół Niego. Miało to nastąpić dopiero w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy 120 uczniów czekało na chrzest w Duchu Świętym. Wtedy Duch Boży napełnił ich i Królestwo Boże zamieszkało w nich. To jest Królestwo, które głosili – Królestwo Niebios (Królestwo Boże) – gdzie Duch Święty mieszka w nas. Nie jest to zewnętrzne królestwo fizycznego uzdrowienia i materialnego dobrobytu, jak niestety głosi dziś wielu chrześcijańskich kaznodziejów. Mówiąc wprost, jest to oszustwo i nie jest to Królestwo Boże.

Ale czym ono właściwie jest? W Liście do Rzymian 14:17 czytamy, że „Królestwo Boże to nie jedzenie i picie”. Nie jest czymś ziemskim, jak dobrobyt czy uzdrowienie – nie jest w ogóle ziemskim błogosławieństwem.

Według Listu do Rzymian 14:17, Królestwo Boże to „sprawiedliwość, radość i pokój w Duchu Świętym”:

• Sprawiedliwość: Sprawiedliwość samego Boga, po raz pierwszy przypisana nam, gdy przyjmujemy Chrystusa jako naszego Zbawiciela i Pana, a następnie przekazywana nam od wewnątrz przez Ducha Świętego, sprawiedliwość Boża objawia się w naszym życiu.

• Radość: Wewnętrzna radość w Duchu Świętym całkowicie uwalnia nas od zniechęcenia i depresji

• Pokój: Wewnętrzny pokój udzielany nam przez Ducha Świętego daje wolność od niepokoju, strachu, napięcia, zniechęcenia, przygnębienia, złego nastroju itp. oraz zewnętrzny pokój ze światem, nie walczymy już z ludźmi ani z niczym innym.

Tak więc jest to Królestwo Boże. Ono dotyczy naszego wnętrza. Królestwo Boże jest w nas. Jest to życie Chrystusa, które przychodzi do nas przez Ducha Świętego. Jest to Życie Nieba, tutaj na ziemi, wewnątrz naszych serc.

Patrząc w przyszłość, posłuchajmy słów Jana Chrzciciela: „Przestańcie zwracać się ku rzeczom ziemskim i odwróćcie się, ponieważ teraz nadchodzi nowe Królestwo, w którym ziemskie potrzeby czy nawet zdrowie fizyczne stają się drugorzędne. Materialny dobrobyt traci na znaczeniu, ponieważ Bóg zapewnia nam doczesne potrzeby. Odwróćcie się – pokutujcie z tego świata – ponieważ teraz Bóg chce wam dać bogactwo duchowe”.

Wejdźmy zatem do Królestwa Niebios.

Zac Poonen