Miłosierdzie musi zwyciężyć nad sądem w naszych sercach

„Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Ewangelia Mateusza 5:7).

Pan Jezus nauczył nas modlić się: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie, odpuść nam nasze winy, tak jak i my odpuszczamy naszym winowajcom” (Mateusza 6:12; Łukasza 11:4). Co oznacza ta modlitwa? Oznacza to, że jeśli nie przebaczę komuś jego winy wobec mnie, Pan nie przebaczy mojej winy. Tak naprawdę modlę się do Boga: „Panie, przebacz mi w taki sam sposób, w jaki ja przebaczyłem tej drugiej osobie.” Ale jeśli nie wybaczyłem tej osobie, to w rzeczywistości proszę Boga, aby mi nie wybaczył.

Czy zdajesz sobie sprawę, że kiedy modlisz się Modlitwą Pańską, prosisz Boga, aby przebaczył ci w dokładnie taki sam sposób, w jaki ty przebaczyłeś innym? Gdy odmawiasz przebaczenia drugiemu człowiekowi, modlisz się: „Przebacz mi w taki sam sposób, w jaki ja przebaczyłem tej osobie; a skoro jej nie przebaczyłem, Ty też mi nie przebaczaj.” Albo: „Przebaczyłem mu, ale mam do niego straszny żal za to, co mi zrobił, więc Panie, kiedy Ty mi przebaczasz, zachowaj też urazę wobec mnie.”

Zawsze, gdy ktoś wyrządzi nam krzywdę lub nas zrani w jakiś sposób, pojawiają się w naszym umyśle dwie sprzeczne myśli. Jedna to myśl o miłosierdziu, druga o sądzie. Duch Święty mówi nam, aby przebaczyć i być miłosiernym, ale nasze ciało mówi nam, aby być surowym wobec tej osoby i ją osądzić, a nawet modlić się, by Bóg ją osądził. Ale w Liście Jakuba 2:13 czytamy: „Nad tym, który nie okazał miłosierdzia, odbywa się sąd bez miłosierdzia” Jeśli jestem bezlitosny wobec kogoś, Pan Bóg będzie bezlitosny wobec mnie. I w dniu sądu spotka nas wielkie zaskoczenie, gdy Bóg surowo osądzi wierzących, którzy nie przebaczyli innym – nie wejdą do Królestwa Bożego.

List Jakuba 2:13 dalej mówi: „Miłosierdzie góruje nad sądem.” To znaczy, że gdy w moim sercu pojawia się konflikt między osądzaniem kogoś a okazaniem mu miłosierdzia – niech zatriumfuje miłosierdzie, a nie sąd. To jest znak rozpoznawczy człowieka Bożego. Miłosierdzie triumfuje nad sądem.

W Liście do Rzymian 12:19 czytamy: „Nie mścijcie się sami, umiłowani, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu.” Bóg mówi: „Pomsta należy do Mnie. To nie twoja sprawa.” „Pomsta należy do Mnie, Ja odpłacę – mówi Pan.” Dlatego, jeśli twój wróg jest głodny, nakarm go. Jeśli jest spragniony, daj mu pić. Nie wolno nam się mścić. Mamy być miłosierni

i starać się czynić dobro wszędzie tam, gdzie możemy. W dniu sądu przekonamy się, że jeśli nie przebaczyliśmy innym, Pan Bóg nie przebaczy nam. Pan Jezus powtarza tę samą naukę w Modlitwie Pańskiej:

„Bo jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, i Ojciec wasz Niebiański nie przebaczy waszych przewinień” (Ewangelia Mateusza 6:15). Zwróć uwagę – Jezus mówi „Ojciec wasz Niebiański”, czyli zakłada, że Bóg już jest Twoim Ojcem, a Ty jesteś dzieckiem Bożym. Nie powiedział: „Bóg wam nie przebaczy.” Gdyby użył słowa „Bóg”, moglibyśmy uznać, że to odnosi się do niewierzących. Ale On mówi: „Ojciec wasz.” Czy Bóg jest Ojcem niewierzących? Nie! Ale jeśli jesteś narodzonym na nowo dzieckiem Bożym, wtedy Bóg jest Twoim Ojcem. I tu jest powiedziane: „Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych win.” Dlaczego? Bo nie przebaczyłeś komuś innemu.

Jeśli Twoje przewinienia nie zostały Ci wybaczone, to jakim cudem możesz wejść do Królestwa Bożego? Czy myślisz, że będą przebaczone po śmierci? Czy jest druga szansa po śmierci? Jeśli umrzesz, nie przebaczywszy komuś, jaki będzie Twój los w wieczności? Nie mam co do tego żadnych wątpliwości, że pójdziesz do piekła, ponieważ nikt nie może wejść do nieba z nieprzebaczonymi grzechami. Nie ma możliwości, by grzechy zostały przebaczone po śmierci. Muszą być przebaczone teraz, i dlatego tak ważne jest, by być miłosiernym dla innych. To nie jest tylko akt dobroci wobec kogoś innego – to jest dobroć, którą czynisz samemu sobie, ponieważ chcesz, aby Pan Bóg był miłosierny wobec Ciebie.

Zac Poonen