Skarby z trzech przypowieści Pana Jezusa

dnia 24 stycznia 2018

 

W trzech przypowieściach z 15 rozdziału Ewangelii Łukasza widzimy obraz czterech rodzajów odstępców – zagubioną owieczkę, zagubionego młodszego syna, zagubionego starszego syna i zagubioną monetę – a także Boga Trójjedynego.

Zagubiona owca jest obrazem wierzącego, który zbłądził przypadkowo lub przez swoje niedbalstwo. Pasterz jest obrazem Jezusa, Syna Bożego. Syn marnotrawny to obraz wierzącego, który odszedł w buncie przeciwko Bogu i Kościołowi. Ojciec jest obrazem Boga Ojca. Ojciec nie szuka takiej owcy (która się zbuntowała przeciwko niemu), tak jak to uczynił w pierwszym przypadku. Czeka, aż syn najpierw upadnie do poziomu świń, a dopiero później sam do niego wróci. Starszy syn to obraz tych, którzy zgubili się w legalizmie, obłudach i dumie.

Kobieta, która szuka zaginionej monety, jest obrazem kościoła wypełnionego Duchem Świętym. Zapaliła lampę, zamiotła cały dom  (Łk. 15: 8), szukała jej uważnie, aż ją znalazła. Kiedy straciła monetę, była tym nieostrożnym kościołem, który przyczynił się do tego, że niektórzy z niego odpadli (zagubiona  moneta). Kobieta jednak zaświeciła lampę (była napełniona Duchem Świętym), zaczęła jej szukać, i dzięki temu znalazła zguby i przyniosła je do owczarni. Jest wielu wierzących, którym obojętni są ludzie zagubieni i ci, którzy odstąpili od kościoła. Oni interesują się tylko sobą. Tacy wierzący są całkowicie poza kontaktem z Bogiem Ojcem, Bogiem Synem i Bogiem Duchem Świętym.

Modlitwa, którą modliłem się przez wiele lat, brzmi tak: (zachęciłem również wszystkich starszych w naszych kościołach, aby także się w ten sposób modlili): “Panie, jeśli jest ktoś w tej okolicy, szukający pobożnego życia, proszę, przyprowadź go do nas, albo nam pozwól się z nim skontaktować, a jeśli nie uczynisz żadnej z tych rzeczy, powiedz nam, co jest z nami nie tak, abyśmy mogli to naprawić, abyśmy mogli być z Tobą w zgodzie i znaleźć zagubionego . ” Zachęcam cię do tej modlitwy.

Bardzo ważny jest również typ owczarni, do której przyprowadzamy zagubioną owcę. Jeśli owczarnia zawiera 99 schorowanych owiec, które się gryzą i rozdzierają wzajemnie, wówczas lepiej dla tej zagubionej owcy byłoby, gdyby pozostała w dziczy, niż wewnątrz takiej owczarni. Potrzebujemy zatem nie tylko służby, która polega na szukaniu zagubionych owiec, ale także służby, która troszczy się o te 99 owiec, aby żyły w zdrowiu i pokoju. Jezus powiedział: „Powiadam wam: Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się upamięta (zagubiona owieczka), niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują upamiętania. “ (Łuk. 15: 7). Cóż to za wspaniały kościół (owczarnia), który ma 99 sprawiedliwych ludzi, którzy nie potrzebują z niczego pokutować! Jak to jest możliwe? To dlatego, że każdego dnia oceniają siebie i pokutują za swoje złe czyny. To był mój własny nawyk od wielu lat. W wyniku czego, w ciągu ostatnich kilku lat prawie codziennie odkrywałem w swoim życiu różne nie-chrześcijańskie postawy – pokutowałem z nich i oczyszczałem się. Jeżeli ty też w ten sposób postępujesz, nie będziesz miał czasu, aby szukać błędów u innych ludzi, ponieważ będziesz zbyt zajęty sprzątaniem siebie. Wtedy możesz budować kościół ludzi “którzy nie potrzebują pokuty”, do którego zagubione owce mogą przyjść i zostać uzdrowione. Tak samo w naszych kościołach musimy stale głosić potrzebę pokuty. Stopniowo, z biegiem czasu, będziemy mieć kościół, w którym ludzie nauczą się oceniać samych siebie, a nie osądzać innych ludzi.

Kiedy pasterz stracił owcę, była to strata dla pasterza. Kiedy kobieta straciła monetę, była to strata dla kobiety. W przypadku zagubionego syna, była to strata dla Ojca. We wszystkich tych przypowieściach Jezus naucza, że to Bóg traci coś, gdy człowiek grzeszy. Nasza służba w kościele polega na przywróceniu Bogu tego, co utracił. Jedną rzeczą, o której wiedział zaginiony syn, to to, że ojciec go kochał. Dlatego właśnie postanowił wrócić do domu. Skąd ojciec wiedział, że jego syn wróci tego dnia? Ponieważ codziennie wyglądał przez okno, by sprawdzić, czy jego syn nie wraca. I pewnego dnia, zobaczył go przez okno i wybiegł go powitać. Starszy syn jednak, nie podzielał radości ojca. Pracował ciężko dla swego ojca i zawsze był mu posłuszny (Łk. 15:28, 29). Ale nie miał pragnienia szukania zagubionych. Nie miał społeczności z sercem swego ojca. Ani razu nie powiedział do ojca: “Pozwól mi odejść i poszukać mojego młodszego brata”.

Istnieją dwa typy chrześcijańskich działaczy i starszych. Jedni są jak ojciec, o którym jest mowa w tej historii, pełni miłości i współczucia. Drudzy natomiast jak starszy brat, twardzi, nieugięci i poważni. Każdy z nas może dokonać wyboru, do którego z dwóch chciałby być podobny. W tej opowieści na początku starszy syn jest w domu, a młodszy syn na zewnątrz, ale kiedy historia się kończy, młodszy syn jest w środku, a starszy syn na zewnątrz. Wielu, którzy są teraz pierwsi, będzie ostatnimi w królestwie Bożym. Wielu chrześcijan będzie poza królestwem, ponieważ nie mieli społeczności z sercem Ojca. Każdy brat i każda siostra w kościele muszą być sługami Pana i muszą podzielać pragnienie serca Ojca, pragnienie szukania tych, którzy są zagubieni.

Zac Poonen