Znaczenie i powaga pokuty

Jezus nauczał nas, że pierwszym krokiem w kierunku takiego życia, w którym Duch Święty wypływa z naszego wnętrza, jest nawrócenie się (Ewangelia Mateusza 4:17). Nie tylko odwrócenie się od szukania rzeczy ziemskich, ale przede wszystkim od grzechu. Nie oznacza to, że musimy przezwyciężyć grzech, zanim otrzymamy Ducha Świętego. Duch Święty przychodzi, by nam pomóc pokonać grzech. Wszak nie stawiamy wozu przed koniem, to koń powinien być przed wozem. Nie porzucam grzechu, by następnie powiedzieć: „Panie, daj mi Ducha Świętego”. Zamiast tego mówię: „Panie, potrzebuję Ducha Świętego, aby móc pokonać grzech”. I odwracam się w swoim umyśle od grzechu; co oznacza, że moje nastawienie jest takie, iż naprawdę pragnę porzucić wszelki grzech.

To wszystko, o co Bóg Cię prosi. Czy masz takie głębokie pragnienie, aby porzucić każdą rzecz, która w Twoim życiu obraża Pana Boga? Może minąć kilka lat, zanim faktycznie przezwyciężysz grzechy, ale to nie ma znaczenia. Upewnij się, że Twoja postawa jest zawsze postawą skruchy, w której odwracasz się od starego stylu życia. To dzięki nawróceniu i wierze w Pana Jezusa Chrystusa stajemy na linii startu chrześcijańskiego wyścigu. List do Hebrajczyków 12:1-2 mówi, że życie chrześcijańskie jest jak wyścig, w którym mogę wziąć udział tylko wtedy, gdy pokutuję. To właśnie przesłanie pokuty i odwrócenia się od grzechu jest poselstwem, jakiego brakuje dziś w chrześcijaństwie.

Jak wiele ewangelicznych kazań słyszysz na temat pokuty? A ile pieśni mówi na temat skruchy? Spójrz na jakikolwiek śpiewnik i zobacz, ile jest w nim pieśni o pokutowaniu – tyle co nic. Znajdziesz mnóstwo tekstów o wierze. Na przykład, pewna dobrze znana pieśń głosi: „Bogu niech będzie chwała, wielkie rzeczy uczynił”. Jeden z jej wersów brzmi: „Najpodlejszy przestępca, który naprawdę uwierzy, w tym momencie otrzymuje od Jezusa ułaskawienie”. Nie zgadzam się z tym. Przypuśćmy, że na spotkanie przychodzi człowiek – kompletny grzesznik, który nie wie nic o Ewangelii. Przychodzi tam i słyszy te słowa – „Najpodlejszy przestępca, który prawdziwie uwierzy, w tym momencie otrzymuje od Jezusa ułaskawienie”, po czym mówi: „Tak, jestem najbardziej podłym przestępcą”. Przyznając to stwierdza: „Wszystko, co muszę zrobić, to jedynie uwierzyć w Pana Jezusa. Wierzę w Niego, On jest Synem Bożym, umarł za moje grzechy”. Czy otrzymał przebaczenie? Nie, jeśli nie wyraził skruchy. Największy nikczemnik, który żałuje i wierzy, otrzymuje przebaczenie.

Wiele osób powie: „Cóż, takie jest znaczenie słowa »prawdziwie wierzyć«”. Jest to jednak teologiczne wyjaśnienie, którego nie zna nienawrócony, bezbożny grzesznik. Trzeba mu powiedzieć, że musi pokutować. Apostoł Piotr to właśnie o pokucie jasno wyraził się w dniu Pięćdziesiątnicy. Tak samo głosił Apostoł Paweł, kiedy przemawiał, nauczał i wzywał publicznie do: „Upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (Dzieje Apostolskie 20:21).

Nawrócenie oznacza skierowanie się do Boga, a nie w kierunku dobrobytu i uzdrowienia. Celem pokuty nie jest uzdrowienie czy przejście od ubóstwa do bogactwa. Nie! To jest fałszywa ewangelia, która jest dziś głoszona. Tu jest wyraźnie napisane, że mam żałować przed Panem Bogiem za wszystko, co było przeciwko Niemu w moim życiu, i że mam wierzyć w naszego Pana Jezusa Chrystusa. Właśnie to mówi Apostoł Paweł, kiedy pisze w Liście do Tesaloniczan, że Słowo Boże przyszło do nich, a oni „nawrócili się do Boga, odwróciwszy się od bożków, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu” ((1 Tesaloniczan 1:8-9).

Czym zatem jest bożek? Bożek to wszystko, co zajmuje miejsce Boga w Twoim sercu. Może to być zdrowie, bogactwo, praca, dom, samochód, żona lub dzieci. Cokolwiek, co zajmuje miejsce Pana Boga w twoim sercu jest bożkiem. Gdy Izaak zajął miejsce Boga w sercu Abrahama, wtedy Bóg powiedział Abrahamowi, aby pozbył się tego bałwochwalstwa. Odwrócenie się do Boga od bożków i od wszystkiego, co uniemożliwia Bogu bycie pierwszym i najważniejszym w Twoim sercu – to jest pokuta. Takie jest znaczenie szukania najpierw Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości. Tym sposobem mamy pewność, że wszystkie nasze ziemskie potrzeby zostaną nam dodane (Ewangelia Mateusza 6:33). Możesz być absolutnie pewien, że nigdy nie zabraknie Ci środków do życia – nawet jeśli nie zostaniesz milionerem, to sam Bóg dopilnuje, aby Twoje doczesne potrzeby zostały zaspokojone – jeśli tylko wpierw szukasz królestwa Bożego. Dzięki Panu Bogu za to.

Tak powinien żyć każdy chrześcijanin. To bardzo smutne, że chrześcijanie uważają dziś, iż dobrobyt materialny i zdrowie fizyczne są oznakami Bożego błogosławieństwa. To nie może być prawdą, gdyż jest wielu niewierzących, którzy pławią się w luksusach czy mają o wiele lepsze zdrowie fizyczne niż duchowi chrześcijanie. Samo to dowodzi, że nie jest to Ewangelia. Co więcej, oni nie mają wolności od grzechu, jaką ma prawdziwy uczeń Jezusa.

Przesłaniem, które Pan Jezus ogłosił najpierw, i które powinniśmy nadal nieustannie głosić jest pokuta. Czego Jezus Chrystus nauczał mówiąc: „Uczcie je (narody) przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem”? Pierwszym krokiem jest odwrócenie się od grzechu, zwrócenie się ku Bogu i otwarcie serca na Królestwo Niebieskie, tak aby nasz sposób myślenia był teraz nastawiony na rzeczy wyższe, na rzeczy Boże: sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym (List do Rzymian 14:17).

Zac Poonen