„Każde miejsce, na którym wasza stopa stanie, dam wam, jak przyobiecałem Mojżeszowi.” (Joz. 1:3), Nikt przed tobą się nie ostoi, dopóki żyć będziesz; jak byłem z Mojżeszem, tak będę z tobą, nie odstąpię cię ani cię nie opuszczę. (Joz. 1:5). Jest to symboliczna Nowo Testamentowa obietnica dana nam w (Rz. 6:14) : „Albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską.”. Ziemia Kanaan była w przeszłości rządzona przez wielu gigantów, ale oni wszyscy mogli być pokonani. Ani jeden grzech (nawet potężny) nie będzie w stanie nas pokonać. To jest wola Pana w stosunku do nas. Lecz Jozue musiał postawić swoją stopę choć na skraju danego terytorium i potwierdzić, że jest to w Imię Pana. Tylko wtedy mógł je posiąść. Tak samo jest z nami. Musimy potwierdzić nasze dziedzictwo, nasz dar poprzez wiarę. Jeżeli nie trzymamy się ściśle Bożych obietnic, jako naszych, one nigdy nie spełnią się w naszym życiu.

W pierwszych trzech wersetach rozdziału Księgi Nehemiasza widzimy go zatroskanego stanem ocalałych uchodźców i Jerozolimy. To pierwsza cecha człowieka, którego używa Bóg – jest zatroskany losem innych i Bóg, który to widzi nakłada na niego powinność. Jeśli chcesz służyć ludziom, zacznij od troski o nich. Bóg nigdy nie używa człowieka, który nie ma starania o innych. Nehemiasz zapytał Hananiego o to, jak mają się sprawy tam, skąd przybywa. Na to Hanani odpowiedział, że mur Jeruzalemu jest zwalony, a bramy spalone ogniem, co zmartwiło Nehemiasza ogromnie. Po usłyszeniu tych wieści płakał w żałobie, modlił się i pościł. To właśnie rodzaj człowieka, jakiego poszukuje dziś Bóg; człowieka, który emanuje troską i czuje się nią obciążony gdy widzi stan w jakim znajduje się Boży Kościół.