Autor: maciek

Kościół nie jest budowany poprzez wiedzę (doktrynę) ale poprzez mądrość (Przypowieści Salomona 24:3).

Mądrość sprawi, że osoba podda się wszystkim autorytetom, które Bóg ustanowił nad nią – czy to w domu, czy w kościele czy też w społeczeństwie.

Jezus podporządkował się niedoskonałym rodzicom zastępczym (Józef i Maria) podczas wszystkich lat przebywania w Nazarecie – tylko dlatego, że taka była wola Jego Niebiańskiego Ojca dla niego. Nie chodziło o to czy Maria i Józef byli doskonali, ale raczej o to co przeznaczył Ojciec dla Jezusa. Józef i Maria byli bez wątpienia bogobojnymi ludźmi. Jednakże nie możemy zapomnieć, że byli w starym przymierzu i nie byli pod łaską i w ten sposób nie mogli mieć zwycięstwa nad grzechem. Na pewno mieli konflikty ze sobą w domu i różne spory – tak samo jak inne pary mają dzisiaj – te, które nie weszły jeszcze w nowe przymierze. Jednak doskonały Syn Boży podporządkował się tym dwóm niedoskonałym osobom. Jego pierwsze kroki były krokami podporządkowania niedoskonałym autorytetom.

W 2 Liście do Koryntian 9:6 apostoł Paweł porusza temat dawania. Mówi, że jeśli będziemy skąpi w dawaniu, będziemy również proporcjonalnie mniej zbierać. Jeśli posiejesz niewiele nasion, otrzymasz z nich małe zbiory, natomiast, jeżeli posiejesz wiele nasion, otrzymasz duże zbiory. Wielu kochających pieniądze kaznodziejów (zwłaszcza ewangelistów telewizyjnych) posługuje się tym wersetem, w celu nakłonienia wierzących do ofiarowania im pieniędzy. Tacy kaznodzieje są zwykłymi chuliganami, którzy czyhają na prostych wierzących, aby ich oszukać.

W księdze Objawienia 2 : 12-17 czytamy : “Aniołowi Kościoła w Pergamie napisz: To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry. Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan….”

Pergamon było miastem , w którym było tyle zła, że Pan mówi , że szatan miał tam swoją ziemską siedzibę. Jest o tym mowa dwukrotnie w Księdze Objawienia 2:13. W samym zaś środku tego miasta Pan ustanowił swój kościół.

Trzydziesty rok życia wydaje się być bardzo ważnym okresem w życiu wielu ludzi, było tak zarówno w czasach Starego, jak i Nowego Testamentu.

Józef miał 30 lat, kiedy został władcą Egiptu. Jeszcze zanim Józef skończył 17 lat, Bóg objawił mu już w snach Swoje zamiary względem jego życia. To wspaniałe, kiedy młody człowiek jest tak wrażliwy na Boży głos, że ​​w wieku, w którym większość nastolatków ma nieczyste sny, on śni Boże sny. Spójrzmy na te wszystkie rzeczy, z powodu których Józef cierpiał – zazdrość ze strony braci, fałszywe oskarżenie ze strony złej kobiety, a także pobyt w więzieniu. W tamtych czasach więzienia były strasznymi lochami pełnymi szczurów, robaków i pełzających wszędzie karaluchów. Księga Rodzaju 39:21 mówi natomiast, że „Pan był z Józefem”.

Hipokryzja : Być hipokrytą oznacza dawanie innym wrażenia, że jesteśmy świętsi niż naprawdę jesteśmy. To jest dokładnie tak jakbyśmy byli fałszywi lub kłamali. Jezus przeklął hipokrytów siedem razy w Mateusza 23:13-29. Jest rzeczą możliwą by skłamać bez otwierania ust. Ananiasz skłamał Ducha Świętego bez wypowiedzenia ani jednego słowa – kiedy udawał, że był oddanym uczniem Jezusa (Dzieje Apostolskie 5:1-5).

Jezus powiedział faryzeuszom, że ich wewnętrzne życie było pełne „pobłażania samym sobie” ( Mateusza 23:25) – co oznacza, że oni żyli tylko by zaspokajać samych siebie. Jednakże chcieli zrobić wrażenie na innych, ponieważ znali bardzo dobrze Pisma, pościli, modlili się i dawali dziesięcinę z ich zarobków, byli święci. Wyglądali na bardzo świętych na zewnątrz. Odmawiali długie modlitwy publicznie, jednak nie modlili się długo prywatnie – tak jak wielu ludzi dzisiaj. To jest hipokryzja jeśli uwielbiamy Boga tylko rano w niedziele, a nie mamy ducha uwielbienia w naszych sercach cały czas.

1. Miej wielkie serce

Dwa wyrażenia, które nigdy nie występują w księdze Amosa, to „Bóg Izraela” i „Święty Izraela”. Jest tak, ponieważ Amos widział Boga jako Boga wszystkich narodów, a nie tylko Boga Izraela. Cytuje również Słowa Pana: „Czy nie jesteście dla mnie tym samym, co Kuszyci, wy, synowie Izraela? – mówi Pan. Czy nie wyprowadziłem Izraela z ziemi egipskiej, Filistyńczyków z Kaftoru, a Aramejczyków z Kiru?„ (Am. 9:7).

Amos posiadał wizję „Nowego Przymierza”, która obejmowała wszystkich ludzi ze wszystkich narodów. Amos wierzył także, że Bóg zgromadzi pogan razem z Żydami i uczyni ich wszystkich jednym ciałem. Amos wzniósł się ponad ograniczoność umysłów Izraelitów. Miał wielkie serce dla ludzi z całego świata. Nie poczuwał się do bycia elitą jak inni Izraelici, którzy o sobie myśleli : „Jesteśmy jedynymi ludźmi, których Bóg przyjął”.

„A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje” (1 Piotr 5:10). Tutaj Bóg jest nazwany Bogiem WSZELKIEJ ŁASKI. On prowadzi jego lud poprzez cierpienie po to aby stali się uczestnikami Jego łaski i aby „udoskonalić i utwierdzić ich”. Paweł doświadczył całkowicie wystarczającej łaski poprzez otrzymanie ciernia w jego ciele (2 Kor 12:7-10). Pierwszy List apostoła Piotra również dużo mówi o cierpieniu jako sposobie przez który Bóg udziela nam Jego Łaski.

Czytamy, że „Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście WSTĘPOWALI W JEGO ŚLADY, ON GRZECHU NIE POPEŁNIŁ….. Ponieważ więc Chrystus cierpiał w ciele, uzbrójcie się też i wy tą myślą, gdyż kto cieleśnie cierpiał, ZANIECHAŁ GRZECHU” (1 Piotr 2:21,22; 4:1). Tutaj jest wyraźnie napisane byśmy naśladowali przykład Chrystusa, który cierpiał, abyśmy zaniechali grzechu. Łaska ma za zadanie uczynić nas świętymi, „ gdyż ten który powołał nas jest Święty” (1 Piotr 1:16).