Księga Izajasza 42:1 mówi o Jezusie jako o Słudze Jahwe, który jest namaszczony Duchem Świętym. „Oto sługa mój, którego popieram”. Prawdziwy Boży sługa jest wspierany przez Boga, a nie pieniądze lub różne organizacje. To Bóg jest tym, który powinien nas zawsze wspierać. Ludzie mogą nas obdarowywać różnymi prezentami, ale nam nie wolno polegać, ani na ludziach, ani na pieniądzach. Słowo „poparcie” odnosi się do tego, od czego my jesteśmy zależni. Musimy być zależni jedynie od Boga. Dopiero w momencie naszej bezsilności, Bóg obdarowuje nas  Swym Duchem Świętym.

W Księdze Jeremiasza 3:14 Pan rzekł “zabiorę was po jednym z każdego miasta i po dwóch z każdego rodu, i wprowadzę was na Syjon”. Syjon jest tu obrazem prawdziwego Bożego Kościoła. Jedną z cech takiego Kościoła jest to, że są w nim pasterze „według Bożego serca”, karmią ludzi wiedzą na temat Pana Boga oraz zrozumieniem Jego dróg (Jer. 3:15). To, że dotarłeś do Syjonu, poznasz po tym, że w twoim kościele są tacy właśnie przywódcy. Tak samo możesz być pewien, że jeżeli w twoim kościele nie znajdujesz takich przywódców, nie odnalazłeś Syjonu. Liderzy według Bożego serca nie polegają na swojej inteligencji, ale na pasji i miłości do Bożego ludu. Nie wykorzystują ich, nie są zainteresowani ich ofiarami, ale ich codzienną relacją z  Panem Bogiem.

W 2 wersecie 4 rozdziału 1 Listu Jana czytamy o jednej z najwspanialszych prawd znajdujących się w tymże Liście: „Wszelki duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest.”  Trzema wspaniałymi tematami poruszonymi w 1 Liście Jana są: posłuszeństwo Bożym rozkazom, miłowanie bliźniego oraz wyznawanie, że Jezus przyszedł na ziemię w ciele.

Należy pamiętać, że Jan obserwował rozwój kościoła przez 65 lat. I to, co teraz próbuje nam przekazać to to, że jeżeli chcemy budować kościół w sposób, w jaki Bóg go zaplanował, musimy zwrócić uwagę na te 3 rzeczy: posłuszeństwo Bożym rozkazom, miłość względem bliźniego oraz pokora Jezusa Chrystusa. Czy w twoim kościele zwraca się uwagę na te 3 rzeczy? Jeżeli nie, nie będzie on budowany jako Ciało Chrystusa.

Pragnieniem Pawła było, żeby przed tym jak opuści ziemię, przygotować nowe pokolenie liderów do bycia dobrymi pasterzami Bożego ludu. Wskazał swoje własne życie. Paweł zawsze jako przykład stawiał swoje własne życie. Kiedy przemawiał do starszych z Efezu nie mówił „Pamiętajcie wszystkie moje kazania, które wam wygłosiłem”, a raczej „Pamiętajcie sposób, w jaki żyłem z wami” (Dz. 20:19, 33-35).  To samo mówi do Tymoteusza „Dziękuję Bogu, któremu z czystym sumieniem służę, tak jak przodkowie moi, gdy nieustannie ciebie wspominam w modlitwach moich, we dnie i w nocy” ( 2 Tym. 1:3). Paweł nie był doskonały, ale tak jak tylko potrafił, żył porządnym życiem przed Bożym obliczem.

W Ewangelii Łukasza 9:49,50 , Jezus naucza nas w jaki sposób powinniśmy postępować kiedy spotykamy kogoś pełniącego służbę różniącą się od naszej.

Pewnego razu uczniowie Jezusa spotkali człowieka, który wyganiał demony, lecz nie chodził razem z nimi. Jan poprosił zatem Jezusa, aby go powstrzymał. Jednak Jezus mu odrzekł, aby zostawić go w spokoju i pozwolić kontynuować mu swą służbę. Trzymaj się własnego powołania, a innym pozwól pełnić swoją.

Wielu Chrześcijan jest tak przejętych powagą swojej służby, że zaczynają myśleć, że wszyscy powinni tak samo postępować.  „Jeśliby całe ciało było okiem, gdzież byłby słuch? A jeśliby całe ciało było słuchem, gdzież byłoby powonienie?” 1 Kor. 12:17  Dojrzały Chrześcijanin rozumie, że Bóg przydziela ludziom różne rodzaje służby.

Amos zaczął prorokować około 40 lat po Elizeuszu. Jeśli Gehazi (sługa Elizeusza) nie byłby łakomy na pieniądze Naamana, co w efekcie doprowadziło go do ruiny, możliwe jest, że to on by otrzymał podwójną porcję namaszczenia Eliasza i stałby się następnym prorokiem w Izraelu. Wtedy Gehazi napisałby to proroctwo zamiast Amosa. Jednakże Gehazi nie dostąpił tego przywileju. Pan ostrzega nas abyśmy byli czujni aby nikt nie odebrał nam naszej korony (Objawienia 3:11). Jest korona, którą Bóg zachowuje dla ciebie jeśli byłeś wierny w służbie jaką Bóg zaplanował dla ciebie. Jednakże możesz stracić tą koronę jeśli jesteś niewierny. W takim przypadku, służba, którą ty miałeś wypełnić, ktoś inny wykona i odbierze twoją koronę. Być może Amos otrzymał koronę Gehaziego.

Pierwsza wzmianka o miłości znajduje się w Księdze Rodzaju 22:2, gdzie Izaak jest nazwany jedynym ukochanym synem Abrahama. Ofiarowanie Izaaka na ołtarzu jest jasnym obrazem Kalwarii, gdzie Bóg Ojciec oddał swojego jedynego Syna za nasze grzechy. Odpowiednio, miłość, o której jest mowa w wersecie 2 jest obrazem miłości Boga Ojca do Chrystusa. Druga wzmianka o miłości znajduje się w Księdze Rodzaju 24:67, która mówi o miłości Izaaka do Rebeki – miłości męża do jego żony. Tutaj zaś mamy piękny obraz miłości Chrystusa do Jego Kościoła. W Nowym Testamencie te dwa pojęcia są przez Pana połączone w Ewangelii Jana 15:9 – „Jak mnie umiłował Ojciec (miłością ojca do syna przedstawioną w 1 Mojż. 22:2), tak i Ja was umiłowałem” (miłością Chrystusa do grzeszników, która znajduje odzwierciedlenie w miłości pana młodego do swej oblubienicy). Dlatego, również Stary Testament odzwierciedla ogromną miłość Boga do człowieka.

W 25 wersecie 11 rozdziału Ewangelii Mateusza, Jezus mówi „Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.”. Wielkie prawdy Nowego Przymierza zostały przez Boga ukryte. Studiując je, nie uda ci się ich odkryć. Mógłbyś przeczytać wszystkie możliwe komentarze na świecie, ale nie udałoby ci się ich pojąć, ponieważ są one zakryte przed mądrymi i roztropnymi. Potrzebne ci jest objawienie, które Bóg daje tylko tym, którzy są jak dzieci – mają czyste serce. To czy są mądre, czy nie, nie ma żadnego znaczenia. W Królestwie Bożym, inteligencja nie daje nam żadnej przewagi. Jedynie czyste serce może doznawać Bożych objawień. Dzieci również są pojętne. Małe dziecko jest nieświadome wielu rzeczy i ochoczo przyznaje się do swej niewiedzy. Na przykład, pyta taty „Tatusiu, po co na drodze są namalowane te żółte pasy?” My dorośli wiemy, że te linie są namalowane, aby dzieliły jezdnię. Jednak dziecko nie wie nawet takich prostych rzeczy jak ta. Bardzo niewielu wierzących przychodzi do Ducha Świętego w ten sam sposób, mówiąc „Panie, napisałeś tę Księgę. Co ona znaczy? Jestem głupi w sprawach duchowych. Proszę wytłumacz mi ją.”. Pod Nowym Przymierzem mamy przywilej bycia napełnionym Duchem Świętym, aby On sam nas nauczał Pism, które napisał.

Jedną z cech miłości jest łagodność. Jezus ze wszystkimi ludźmi obchodził się w delikatny sposób, a w szczególności z tymi, którzy zostali sponiewierani przez życie. Jezus w szczególny sposób kochał tych, którzy pogrążyli się głęboko w grzechu. Przyszedł, aby pomóc takim ludziom, ponieważ przez wszystkich innych zostali oni już odrzuceni. Kobieta przyłapana na cudzołóstwie, złoczyńca na krzyżu, odrzuceni przestępcy; Jezus poszedł, aby ich podnieść i zachęcić. Ujrzał również dobre rzeczy w tych słabych, grzesznych ludziach i każdemu z nich życzył jak najlepiej. Jezus był takim typem człowieka, z którym każdy pragnął spędzać czas, ponieważ był wyrozumiały, serdeczny i łagodny. Kim byli ludzie, którzy unikali Jezusa? Ci, którzy byli dumni, hipokryci, jak również ci, którzy mieli jakiś utajniony grzech, o który bali się, że Jezus go ujawni.