Jeżeli chcemy prowadzić efektywną walkę duchową, nie wolno nam ignorować schematu działania i taktyk zwodzenia przez szatana. Od sposobu, w jaki szatan kusił głodnego Jezusa na pustyni, możemy wywnioskować, że szatan będzie próbował kusić również nas poprzez uzasadnione pragnienia naszych ciał. Jezus ostrzegał swoich uczniów, aby nie się martwili o to co będą jedli, albo w co się ubiorą. Jeżeli pragnienie jedzenia, albo pragnienie fantazyjnych ubrań będą miały nad nami kontrolę, szatan z pewnością będzie miał władzę nad nami, jako że nasze królestwo będzie wtedy z tego świata. Musimy także uważać, aby nie uczyć młodych dziewcząt w naszych kościołach podążania za modnymi strojami, aby dorastając nie wpadły w więzy szatana.
Apostoł Jakub mówi w swojej Ewangelii 1:2 „Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie”. Jeżeli twoja wiara jest prawdziwa, będziesz cieszyć się z tego, że jesteś poddawany próbom – to tak samo jak by włożyć banknot 100 złotowy pod skaner w celu sprawdzenia jego autentyczności. Czemu miałbyś się tego obawiać? Jeżeli twoja wiara nie jest prawdziwa, czy nie lepiej dowiedzieć się o tym już teraz, a nie dopiero pod sędziowskim tronem Chrystusa? Dobrze jest zatem gdy Bóg poddaje cię różnym próbom, abyś mógł sam przekonać się czy twoja wiara jest autentyczna, czy nie. Zatem raduj się! Jeżeli budujesz dom, czy nie lepiej, aby trzęsienie ziemi przyszło jeszcze wtedy kiedy jesteś na etapie wylewania fundamentu, a nie dopiero wtedy kiedy zakończysz budowę całego domu? Jeżeli fundament jest niestabilny, będziesz mógł go natychmiast naprawić. Mimo to, dobrze jest być poddawanym próbom już na początku swojego Chrześcijańskiego życia. Możesz mówić „Ufam Panu”. Jednak w momencie kiedy popadasz w małe problemy finansowe, zaczynasz martwić się i narzekać. Albo może jesteś chory i zaczynasz obrzucać Boga wieloma pytaniami. A może, zostajesz poddany sprzeciwowi ze strony jakichś ludzi, zniechęciło cię to i straciłeś swoją wiarę. Wszystkie te próby mogą dowieść temu, że twoja wiara nie była tak naprawdę prawdziwa.
We wszystkich siedmiu przebłyskach Nieba ukazanych w Księdze Objawienia, zauważamy mieszkańców Nieba, nieustannie głośno wielbiących Boga, czasem tak głośno jak grzmoty i szum ryczących rzek. Jest to atmosfera Nieba, nieustannej chwały, pozbawiona skarg i żądań. Taką właśnie atmosferę Bóg chce wprowadzić do naszych serc, naszych domów, a także kościołów. W ten sposób szatan zostanie przegoniony ze wszystkich tych miejsc.
Jezus nakazał nam, abyśmy wszystkich czynili uczniami, a nie jedynie nawróconymi. Zatem, aby zachować czyste świadectwo, musimy przede wszystkim w jasny sposób objaśniać warunki bycia uczniem, wszystkim tym, którzy pragną stać się częścią naszego kościoła, a także o tym jak uczniostwo powinno wpływać na nasze życie osobiste, na życie naszej rodziny i kościoła.
Należy rozpocząć od nauczania z Ewangelii Łukasza 14:26 -33, w którym Jezus podał trzy podstawowe warunki bycia Jego uczniem:
1. Musimy kochać Jezusa mocniej, niż jakiegokolwiek członka naszej rodziny (Łk. 14:26). Żaden z nich nie może nam przeszkadzać w tym, co Pan chce, abyśmy czynili.
2. Musimy kochać Jezusa mocniej, niż samych siebie (Łk. 14:27). Musimy zapierać się samych siebie, brać swój krzyż na siebie codziennie, wiele razy dziennie ( Łk. 9:23 ), kiedy tylko jesteśmy kuszeni.
3. Musimy kochać Jezusa mocniej, niż wszystkie nasze ziemskie majętności (Łk. 14:33). Bóg pozwala nam posiadać wiele ziemskich dóbr. Jednak nie wolno nam być zaborczym wobec żadnego z nich. Wszystko to musi być trzymane na otwartej dłoni – jako Boża własność.
Kościół jest Ciałem Chrystusa, a nie tylko zgromadzeniem wierzących, którzy spotykają się każdego tygodnia. Musimy się zatem upewnić czy to Ciało, które budujemy nie jest jedynie „Chrześcijańską religijną grupą”. Grupę religijną może stworzyć każdy. Natomiast, aby zbudować Ciało Chrystusa, potrzebna jest Boża chwała i namaszczenie, dla których każdego dnia musimy wyrzekać się samych siebie, umierać dla własnych pożądliwości, i być pełnym Ducha Świętego.
Izraelici, w czasach Starego Przymierza, byli zgromadzeniem, a nie ciałem. Dziś także, wiele ogromnych kościołów można nazwać raczej zgromadzeniem, a nie ciałem. Niektóre mniejsze kościoły domowe są trochę lepsze, ale też często są jakby stowarzyszeniami, a nie ciałem. To Jezus buduje Swoje Ciało.
1. Jezus, we wszystkim co czynił szukał chwały Ojca (J 7:18)
Jego największym pragnieniem nie było nawet dobro ludzkiej rasy (jakkolwiek dobrym motywem mogłoby ono być), ale chwała dla Imienia Jego Ojca (J 17:4). Jezus żył przed Bożym Obliczem i we wszystkim co robił starał się podobać tylko Ojcu. Słowo Boże, Jezus wypowiadał stojąc przed Swoim Ojcem, a nie przed ludźmi, którzy Go słuchali. On przede wszystkim służył Ojcu, a nie ludziom. My także, w ten sam sposób musimy służyć Bogu. Nie zostaliśmy powołani do bycia przede wszystkim sługami Kościoła, ale sługami Pana. Pierwszą modlitwą, jaką Pan nakazał nam się modlić jest „Ojcze, święć się Imię Twoje”. Jeżeli będziemy starali się służyć ludziom, skończymy jako „zadowalacze ludzi”, budujący swoją własną reputację.
Jest to trudne do pojęcia, że Paweł, podczas swojego pobytu w więzieniu, tak wiele pisał do Filipian o radości. Jedno to głosić o radości kiedy okoliczności, w których żyjemy są komfortowe. Inną zupełnie natomiast jest rzeczą pisać o niej, kiedy okoliczności naszego życia są trudne. Słowa Pawła w Liście do Filipian 1:4, 4:4 uczą nas, że jest to możliwe dla Chrześcijanina, radować się w każdej sytuacji. Taki jest umysł i postawa Chrystusa.
W czasach Nowego Przymierza nasz Pan pragnie „czystego świadectwa w każdym miejscu” – pośród każdego narodu, od wschodu, aż po zachód, jak przepowiedziano to w Księdze Malachiasza 1:11. Jest to werset, który Pan, kiedy rozpoczęliśmy działalność naszego kościoła w Bangalore w roku 1975, postawił nam jako cel, do którego mamy dążyć. Głównym celem szatana jest nie zapobieganie wzrostowi liczby osób uczęszczających do niego, a raczej zniszczenie świadectwa kościoła duchowo myślącego. W rzeczy samej, wzrastająca ilość osób może być nawet korzystna dla szatana, ponieważ poprzez większą ilość cielesnych wierzących, będzie mógł łatwiej przeniknąć do tego kościoła i zniszczyć jego świadectwo.
Każdego dnia podejmujemy decyzje dotyczące wielu spraw. Podejmujemy decyzje dotyczące tego w jaki sposób wydamy nasze pieniądze, jak spędzimy nasz wolny czas, jak będziemy mówić do lub o kimś, w jaki sposób napiszemy poszczególną literę, jak zareagujemy na czyjeś zachowanie, jak dużo czasu spędzimy studiując Słowo Boże, w modlitwie, bądź na służbie w kościele, itd. Reagujemy też w pewien sposób na zachowanie ludzi wokół nas od rana do nocy. Możemy sobie nawet nie zdawać z tego sprawy, ale takie decyzje podejmujemy każdego dnia co najmniej setki razy, i w każdej z tych decyzji postanawiamy czy chcemy nią zadowolić samego siebie, czy Boga.
Rozpoczynając nowy rok, trwajmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary. (Hbr 12:1,2). Patrzymy na Niego i biegniemy. Nie stoimy w miejscu. Wyścig wiary jest wyścigiem, w którym nie możesz stać w miejscu. Czasu jest niewiele, dlatego musisz biec. Jeżeli upadniesz, podnieś się i kontynuuj bieg. Wielu jest biegaczy, którzy choć upadli podczas wyścigu, podnieśli się, kontynuowali bieg i w końcu go wygrali. Zatem nie zniechęcaj się kiedy czasem upadniesz w swoim chodzeniu z Panem. Nie leż tam. Podnieś się, wyznaj swój grzech i kontynuuj bieg.
