Bóg jedynie może poprowadzić cię do osoby, która najlepiej nadaje się na twego życiowego partnera. W rzeczywistości jest chętny by tego dokonać, jeśli tylko zechcesz Go słuchać. Biblia naucza, że Bóg ma plan dla życia każdego Jego dziecka (Ef 2:10). Jeśli to prawda, to Bóg już zaplanował twoje małżeństwo lub też życie bez małżonka. Jeśli zaplanował małżeństwo, wtedy też zaplanował kogo masz poślubić. Ale Bóg nie zmusza nikogo do posłuszeństwa. Tak więc możesz odrzucić lub zaniedbać Boży plan i zawrzeć małżeństwo niezgodnie z Bożą wolą.
Napisano w Ap. 14:4 – „To ci, którzy z kobietami się nie splamili: bo są dziewicami; ci, którzy Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka”
„Podążali za Barankiem dokądkolwiek szedł. Inaczej mówiąc, codziennie dźwigali swój krzyż – dlatego, że w ten właśnie sposób Baranek chodził po ziemi.”
To nie odnosi się do fizycznego dziewictwa, ani fizycznego wszeteczeństwa. kobiety, o których tu się mówi są tymi, które później były wspomniane w Ap.17:5 „Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi”.
„A lud stał i przyglądał się. Przełożeni zaś naśmiewali się, mówiąc: Innych ratował, niechże ratuje samego siebie, jeżeli jest Chrystusem Bożym, tym wybranym. Szydzili z niego także i żołnierze, podchodząc doń i podając mu ocet, I mówiąc: Jeżeli Ty jesteś królem żydowskim, ratuj samego siebie. Był też i napis nad nim: Ten jest królem żydowskim. Tedy jeden z zawieszonych złoczyńców urągał mu, mówiąc: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Ratuj siebie i nas. Drugi natomiast, odezwawszy się, zgromił tamtego tymi słowy: Czy ty się Boga nie boisz, choć taki sam wyrok ciąży na tobie? Na nas co prawda sprawiedliwie, gdyż słuszną ponosimy karę za to, co uczyniliśmy, Ten zaś nic złego nie uczynił.” (Łk. 23:35-41). To naprawdę niesamowite, że podczas gdy starsi uczeni Biblijni Izraela i bystrzy, wyedukowani rzymscy żołnierze nie byli w stanie rozeznać kim był Jezus; złoczyńca, który nic nie wiedział na temat Pism, był w stanie to zrobić podczas jego ostatnich chwil na tej ziemi. Czemu tak się stało?
Nie wolno nam zatracić cudu przebaczenia, którego Pan nam nieograniczenie udzielił. Całe nasze życie od tej pory musi być wyrażaniem wdzięczności względem Pana za to, co uczynił dla nas na krzyżu. Kiedy lud obowiązywało jedynie Prawo Boże, ludzie służyli Panu pod groźbą wyroku, jednakże będąc pod Łaską, ludzie wykonują tę służbę przez moc wdzięczności.
„Każde miejsce, na którym wasza stopa stanie, dam wam, jak przyobiecałem Mojżeszowi.” (Joz. 1:3), Nikt przed tobą się nie ostoi, dopóki żyć będziesz; jak byłem z Mojżeszem, tak będę z tobą, nie odstąpię cię ani cię nie opuszczę. (Joz. 1:5). Jest to symboliczna Nowo Testamentowa obietnica dana nam w (Rz. 6:14) : „Albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską.”. Ziemia Kanaan była w przeszłości rządzona przez wielu gigantów, ale oni wszyscy mogli być pokonani. Ani jeden grzech (nawet potężny) nie będzie w stanie nas pokonać. To jest wola Pana w stosunku do nas. Lecz Jozue musiał postawić swoją stopę choć na skraju danego terytorium i potwierdzić, że jest to w Imię Pana. Tylko wtedy mógł je posiąść. Tak samo jest z nami. Musimy potwierdzić nasze dziedzictwo, nasz dar poprzez wiarę. Jeżeli nie trzymamy się ściśle Bożych obietnic, jako naszych, one nigdy nie spełnią się w naszym życiu.
W pierwszych trzech wersetach rozdziału Księgi Nehemiasza widzimy go zatroskanego stanem ocalałych uchodźców i Jerozolimy. To pierwsza cecha człowieka, którego używa Bóg – jest zatroskany losem innych i Bóg, który to widzi nakłada na niego powinność. Jeśli chcesz służyć ludziom, zacznij od troski o nich. Bóg nigdy nie używa człowieka, który nie ma starania o innych. Nehemiasz zapytał Hananiego o to, jak mają się sprawy tam, skąd przybywa. Na to Hanani odpowiedział, że mur Jeruzalemu jest zwalony, a bramy spalone ogniem, co zmartwiło Nehemiasza ogromnie. Po usłyszeniu tych wieści płakał w żałobie, modlił się i pościł. To właśnie rodzaj człowieka, jakiego poszukuje dziś Bóg; człowieka, który emanuje troską i czuje się nią obciążony gdy widzi stan w jakim znajduje się Boży Kościół.
Największa bitwa jaka kiedykolwiek miała miejsce na ziemi nie jest zapisana w żadnej książce do historii. To na Górze Kalwarii, Jezus, poprzez swoją śmierć pokonał Szatana – księcia tego świata. Jeden werset, którego nigdy nie powinniśmy zapomnieć to Hebrajczyków 2:14-15. Jestem pewien, że Szatan nie chciałby, żebyśmy poznali ten werset. Nikt nie lubi słyszeć o własnej porażce lub niepowodzeniach, a Szatan nie jest wyjątkiem. Tutaj jest werset „Skoro zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, więc i On również miał w nich udział, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby wyzwolić wszystkich tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie byli w niewoli.”.
W tym artykule, chcę wyjaśnić co to znaczy być „narodzonym na nowo” – albo być „zbawionym”.
Upamiętanie jest pierwszym krokiem żeby tego doświadczyć, ale żeby się upamiętać (odwrócić od grzechu) musisz najpierw wiedzieć czym jest grzech. Wśród Chrześcijan dużo jest dzisiaj błędnego zrozumienia upamiętania, ponieważ dużo jest błędnego zrozumienia grzechu.
Standardy w Chrześcijaństwie bardzo spadły w ciągu kilku minionych dekad. Głoszona w dzisiejszych czasach przez większość kaznodziei „ewangelia” jest wysoce rozcieńczoną wersją tej prawdziwej. Ludziom mówi się tylko żeby wierzyli w Jezusa, ale sama wiara w Jezusa nikogo nie zbawi, jeśli się nie upamiętają.
Musimy pamiętać, że Bóg nie jest pod wrażeniem wzrostu liczebnego kościoła, jeśli nie wzrasta on równocześnie duchowo. Paweł powiedział Chrześcijanom w Koryncie, że Bóg upokorzył go poprzez ich cielesność (Przeczytaj 2 Koryntian 12:20,21). Dlaczego Paweł miałby czuć się upokorzony cielesnością Koryntian? Dlatego że Paweł był ich ojcem duchowym. Bóg zaś czyni ojców odpowiedzialnych za duchowy stan ich dzieci. Kiedy widzimy cielesność w naszym kościele, Bóg pokazuje nam naszą własną nieudolność jako liderów. To właśnie wtedy powinniśmy uniżyć samych siebie, zamiast oskarżać naszych braci i siostry. Kiedy widzimy światowość w naszych dzieciach, Bóg pokazuje nam naszą porażkę jako ojców. Powinniśmy się więc uniżyć zamiast winić nasze dzieci. Jeśli jesteśmy najemnikami, będziemy oskarżać braci i siostry za każdym razem gdy widzimy ich niepowodzenia. Jeśli jednak jesteśmy bogobojni, uniżymy samych siebie i powiemy „Panie, Odniosłem porażkę. Przebacz mi”.
W Księdze Wyjścia 25:8 widzimy po raz pierwszy jak Bóg objawia swoją wolę, że chce przebywać z człowiekiem. „I wystawią mi świątynię… abym zamieszkał pośród nich”. To odnosiło się do przybytku nad którym ogień Boży spoczywał – chwała Boga, która wyróżniała Izraelitów od wszystkich innych ludzi na świecie. Bardzo łatwo jest sporządzić przybytek, dokładnie taki sam o którym czytamy w Księdze Wyjścia, ponieważ wszystkie jego wymiary zostały podane. Możemy sporządzić taką samą replikę tego przybytku, jednak jest jedna rzecz, której nie moglibyśmy odwzorować – chwały Boga, która spoczywała na nim. Najważniejszą rzeczą w przybytku była chwała Boga, która spoczywała na nim – a to wskazuje na Jego Obecność pośród Jego ludu. Dom chrześcijański ma być miejscem gdzie Jezus czuję się jak u siebie w domu. To oznacza, że jest zadowolony ze wszystkiego co w nim widzi. Jest zadowolony z książek, które czytamy, czasopism, które kupujemy, rozmów między żoną i mężem, tematów które poruszamy, to co oglądamy w TV i wszystko inne.
