1. Jezus, we wszystkim co czynił szukał chwały Ojca (J 7:18)
Jego największym pragnieniem nie było nawet dobro ludzkiej rasy (jakkolwiek dobrym motywem mogłoby ono być), ale chwała dla Imienia Jego Ojca (J 17:4). Jezus żył przed Bożym Obliczem i we wszystkim co robił starał się podobać tylko Ojcu. Słowo Boże, Jezus wypowiadał stojąc przed Swoim Ojcem, a nie przed ludźmi, którzy Go słuchali. On przede wszystkim służył Ojcu, a nie ludziom. My także, w ten sam sposób musimy służyć Bogu. Nie zostaliśmy powołani do bycia przede wszystkim sługami Kościoła, ale sługami Pana. Pierwszą modlitwą, jaką Pan nakazał nam się modlić jest „Ojcze, święć się Imię Twoje”. Jeżeli będziemy starali się służyć ludziom, skończymy jako „zadowalacze ludzi”, budujący swoją własną reputację.
Jest to trudne do pojęcia, że Paweł, podczas swojego pobytu w więzieniu, tak wiele pisał do Filipian o radości. Jedno to głosić o radości kiedy okoliczności, w których żyjemy są komfortowe. Inną zupełnie natomiast jest rzeczą pisać o niej, kiedy okoliczności naszego życia są trudne. Słowa Pawła w Liście do Filipian 1:4, 4:4 uczą nas, że jest to możliwe dla Chrześcijanina, radować się w każdej sytuacji. Taki jest umysł i postawa Chrystusa.
W czasach Nowego Przymierza nasz Pan pragnie “czystego świadectwa w każdym miejscu” – pośród każdego narodu, od wschodu, aż po zachód, jak przepowiedziano to w Księdze Malachiasza 1:11. Jest to werset, który Pan, kiedy rozpoczęliśmy działalność naszego kościoła w Bangalore w roku 1975, postawił nam jako cel, do którego mamy dążyć. Głównym celem szatana jest nie zapobieganie wzrostowi liczby osób uczęszczających do niego, a raczej zniszczenie świadectwa kościoła duchowo myślącego. W rzeczy samej, wzrastająca ilość osób może być nawet korzystna dla szatana, ponieważ poprzez większą ilość cielesnych wierzących, będzie mógł łatwiej przeniknąć do tego kościoła i zniszczyć jego świadectwo.
Każdego dnia podejmujemy decyzje dotyczące wielu spraw. Podejmujemy decyzje dotyczące tego w jaki sposób wydamy nasze pieniądze, jak spędzimy nasz wolny czas, jak będziemy mówić do lub o kimś, w jaki sposób napiszemy poszczególną literę, jak zareagujemy na czyjeś zachowanie, jak dużo czasu spędzimy studiując Słowo Boże, w modlitwie, bądź na służbie w kościele, itd. Reagujemy też w pewien sposób na zachowanie ludzi wokół nas od rana do nocy. Możemy sobie nawet nie zdawać z tego sprawy, ale takie decyzje podejmujemy każdego dnia co najmniej setki razy, i w każdej z tych decyzji postanawiamy czy chcemy nią zadowolić samego siebie, czy Boga.
Rozpoczynając nowy rok, trwajmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary. (Hbr 12:1,2). Patrzymy na Niego i biegniemy. Nie stoimy w miejscu. Wyścig wiary jest wyścigiem, w którym nie możesz stać w miejscu. Czasu jest niewiele, dlatego musisz biec. Jeżeli upadniesz, podnieś się i kontynuuj bieg. Wielu jest biegaczy, którzy choć upadli podczas wyścigu, podnieśli się, kontynuowali bieg i w końcu go wygrali. Zatem nie zniechęcaj się kiedy czasem upadniesz w swoim chodzeniu z Panem. Nie leż tam. Podnieś się, wyznaj swój grzech i kontynuuj bieg.
W Księdze Liczb, od 22 do 24 rozdziału czytamy historię Balaama. Fragment ten porusza wiele ważnych spraw. Po tym jak król Balak zaprosił proroka Balaama, aby ten przybył do niego i przeklął Izraela, Balaam zaczął szukać woli Bożej w tej kwestii. I Bóg wyraźnie odpowiedział Balaamowi, aby tam nie szedł. Wtedy król Balak dopowiedział, że ofiaruje mu więcej czci i wypłaci jeszcze większe wynagrodzenie, jeśli tylko przyjdzie. Na to Balaam odrzekł, że zatem znów będzie szukał woli Bożej co ma uczynić. Jaka była potrzeba szukania woli Bożej po raz drugi, kiedy Bóg, który zna koniec każdej sprawy, powiedział mu już, aby tam nie szedł? Jednak Balaam pragnął zaproponowanej mu czci i zapłaty. Biblia mówi, że Balaam “ukochał zapłatę za czyny nieprawe” (2 P 2:15).
1) Wiara w to, że Bóg ma doskonały plan dla każdego z nas:
“Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.” (Ef. 2:10). Dawno temu, kiedy Bóg nas wybrał w Chrystusie, zaplanował także, jak powinno wyglądać nasze ziemskie życie. Obowiązkiem naszym teraz jest, dzień po dniu, poznawać ten plan, i postępować zgodnie z nim. Nigdy nie będziemy w stanie stworzyć planu lepszego, niż sam Bóg może to dla nas uczynić. Nie wolno nam naśladować tego, co robią inni, ponieważ Boży plan dla każdego z Jego dzieci jest inny. Bożym planem dla Józefa, na przykład, było pozostać w pałacu w Egipcie i żyć w komforcie przez ostatnie 80 lat jego życia. Z drugiej strony, Bożym planem dla Mojżesza było opuszczenie pałacu w Egipcie i życie w wielkim dyskomforcie na pustyni przez ostatnie 80 lat jego życia. Gdyby Mojżesz, przez umiłowanie wygody i bezproblemowego życia, poszedł drogą Józefa, rozminąłby się z wolą Bożą dla swojego życia. Dokładnie w ten sam sposób, dziś także Bóg może pragnąć, aby jeden z braci wiódł pełne uciech życie w USA, a inny natomiast, aby spędził całe swoje życie w upale i kurzu w północnych Indiach. Każdy z nas, zamiast porównywać swój los z losem drugiego brata i być o niego zazdrosnym i krytykować go, musi raczej stale upewniać się w tym czy wypełnia Boży plan dla własnego życia. Wiem, że Bóg powołał mnie, abym Mu służył w Indiach. Sam natomiast nigdy nie żądałem, by ktoś inny powielał moje powołanie. Nigdy nie będziemy w stanie odnaleźć Bożej woli, jeśli zamiast niej, będziemy szukać czci u innych lub jeśli będziemy miłować pieniądze, komfort, bądź pochwały od ludzi.
1. Jezus stał się grzechem, aby nas uczynić sprawiedliwymi: “On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.” (2 Kor. 5:21). Chrystus stał się dla nas grzechem, abyśmy my mogli stać się Bożą sprawiedliwością W NIM. Jest to usprawiedliwienie i darmowy prezent od Boga dla tych, którzy są wystarczająco pokorni, aby uznać, że nigdy sami z siebie nie będą w stanie osiągnąć wystarczającego poziomu sprawiedliwości, aby móc spełnić święte Boże normy. To tylko dzięki łasce jesteśmy usprawiedliwieni i jak mówi Biblia: ” A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską. ” (Rzym. 11:6). Jezus nie tylko poniósł karę za nasze grzechy, ale także sam STAŁ SIĘ GRZECHEM. Boża sprawiedliwość jest tak samo wysoko ponad sprawiedliwością najświętszego człowieka na ziemi, jak niebo jest wysoko ponad Ziemią (Iz.55:8,9). Nawet bezgrzeszni aniołowie nie mogą patrzeć na oblicze Boga, ale muszą zakrywać przed Nim swoją twarz (Iz. 6:2,3). Jedynie Chrystus może patrzeć prosto w twarz Ojca. I dlatego Bóg umieszcza nas w Chrystusie, abyśmy mogli przyjść przed Jego oblicze, bez bojaźni, ze względu na to, że jesteśmy w Chrystusie. Bóg usprawiedliwia nas poprzez umieszczenie nas w Chrystusie i przyjęcie nas jako tak samo sprawiedliwych jakim był sam Chrystus. Możemy zatem teraz cieszyć się z naszej doskonałej akceptacji przed Bogiem, ponieważ staliśmy się sprawiedliwością Bożą w Chrystusie.
W 13 rozdziale Księgi Liczb czytamy o tym jak Izraelici przybyli do Kadesz-Barnea do granicy Kanaanu – ziemi, którą obiecał im Bóg. Minęły dwa lata, odkąd, na Boże wezwanie opuścili Egipt (V Mojż. 2:14), i ruszyli w celu zajęcia tej ziemi.
Jednak przed wkroczeniem do Kanaanu, Izraelici wysłali dwunastu wysłanników, by zbadali tę ziemię. Cała dwunastka wróciła, mówiąc, że ziemia ta rzeczywiście jest wspaniała. Dziesięciu z nich dopowiedziało jednak: “Ale są tam wielcy olbrzymi, których nie będziemy w stanie pobić”. (V Mojż. 13:27, 28, 29).
Duch Święty zstąpił na ziemię, aby do naszych serc wprowadzić atmosferę Nieba. W Starym Przymierzu, ludzie mieli do dyspozycji jedynie prawo, które pozwalało im wieść życie, które w porównaniu z życiem reszty ludzkości było bardzo sprawiedliwe. Teraz natomiast, mamy coś więcej, niż tylko Boże prawo, które nas prowadzi. Mamy również Boże życie, które kieruje naszymi działaniami. Niebo jest Niebem, ponieważ jest tam Boża obecność. Tam, gdzie jest Bóg, tam jest Niebo.
