SPRAWIEDLIWOŚĆ I NIEPRAWOŚĆ
dnia 8 września 2018
„Kto czyni nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto sprawiedliwy, niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty, niech nadal się uświęca” (Obj. 22,11).
Księga Apokalipsy objawia nam, że Kościół – zgromadzenie ludzi, których Chrystus wywołał ze świata i skupił wokół siebie, od zarania swego istnienia wykazywał pragnienie oddawania siebie Zbawicielowi, ale niestety w pewnej też części hołdował życiu nacechowanemu liberalizmem w sferze etyki i moralności oraz w doktrynie. Słowa apostoła Jana (Obj. 22,11) zapisane w latach osiemdziesiątych pierwszego stulecia po Chrystusie są oczywiście proroctwem. To proroctwo zapowiada przyszłe zmagania Kościoła w sferze świętości, moralności i prawowierności wierzących; lecz Księga, w której je zapisano opisuje, recenzuje i w mocnych słowach piętnuje ówczesne i niegodne z ich powołaniem, zachowania chrześcijan (Obj 2,1-7; Obj 2,12-29; Obj 3,1-6; Obj 3,14-22).