W Księdze Objawienia 15:3,4 czytamy: I zaśpiewali pieśń Mojżesza, sługi Bożego i pieśń Baranka mówiąc : „Wielkie i dziwne są dzieła twoje, Panie, Boże Wszechmogący; sprawiedliwe są drogi twoje, Królu narodów; któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje”.
48. Ja jestem chlebem żywota. (Jana 6,48)
Mój Jezu. Z własnej i niczym nie przymuszonej woli pozostawiłeś Swoje niebiańskie włości.
Zaznałeś bólu ziemskiego życia i stałeś się świętym chlebem życia dla tych, którzy poszli za Tobą.
Jak wielką łaskę uczyniłeś wszystkim, którzy i dziś mają dostęp do chleba, którym się stałeś.
Stając w tej łasce, karmię się tym chlebem każdego dnia i rozkoszuję się słodyczą, którą On skrywa.
Twoje życie rozlewa się we mnie, ogarnia mnie i nieustannie owocuje.
Słodki Zbawicielu, zawsze trzymaj mnie mocno w swoich ramionach i obdarowuj moje serce pełnią świętego życia.
Mój Jezu – pragnę żyć tylko dla Ciebie!
Pragnę abyś moje życie uczynił naczyniem swoich błogosławieństw i rozlał te błogosławieństwa na mój kraj.
Niech on wreszcie ożyje aby wielbić jedynego Boga, którym jesteś.
Boże mój, gdy moje oczy zamkną się już dla ziemskiego światła, otwórz je wtedy szeroko na światłość Twojego Królestwa i daj mi w łasce oglądać chwałę niebiańskiego życia.
Andrzej Cyrikas
Ta piękna alegoria jest swoistym traktatem o nawróceniu, nowym narodzeniu i świętym życiu w Królestwie Bożym.
Oto widzimy kupca zajmującego się handlem perłami. Kupiectwo to bardzo angażująca profesja. Zabiera ona mnóstwo czasu, który trzeba przeznaczyć na długie i częste podróże. Wymaga także od dobrego kupca, nieustannych poszukiwań towaru najwyższej jakości.
Budząc się każdego poranka, spotykam Króla wypełniającego moje serce.
Wokół rozchodzi się cudowny zapach jego obecności i miłości.
Dzień, który mnie czeka, należy do Niego i do mnie zarazem.
Godzina po godzinie wykonując swoje obowiązki, będę mógł ucztować przy stole mojego życia ze Zbawicielem i moim Obrońcą.
Zapach jego obecności rozlewa się na moje życie i dotyka miłością wielu ludzi, a to przynosi im pokój i radość.
Dopóki mój Pan i mój Zbawca jest ze mną, nie muszę się lękać, ale trwam w wiecznym odpocznieniu.
Wierzę, że ta uczta będzie trwać aż niemal nie zauważenie zachłysnę się wiecznością, poznając Go „twarzą w twarz”.
Dobry Boże, wyczekuję Twojej obecności i szukam Twojej Świętej Osoby, aby łamać z Tobą nawet twardy chleb codziennego życia.
Wszystko to po to, żeby już nikt nigdy nie zdołał oddzielić zapachu Twojej obecności od zapachu, który ja wydaję w Tobie.
Andrzej Cyrikas
10. Z goryczą w duszy modliła się ona do Pana i bardzo płakała, 11. I złożyła ślubowanie, mówiąc: Panie Zastępów! Jeśli wejrzysz na niedolę swojej służebnicy i jeśli wspomnisz na mnie, a nie zapomnisz o swojej służebnicy i dasz swojej służebnicy męskiego potomka, to ja oddam go Panu po wszystkie dni jego życia, i nożyce nie dotkną jego głowy. (1 Sam. 1, 10-11)
Zawsze gdy powracam do historii Anny, ogarnia mnie głębokie wzruszenie. Mąż Anny, Elkana, który darzył ją ogromną miłością, nie był do końca świadomy jak wspaniały dar – wspaniałą żonę, Bóg postawił u jego boku. Niezwykłość tej kobiety wynikała wprost z jej miłości do Boga! Długo nie mogła mieć dzieci – tak długo, aż była gotowa na to aby w jej łonie pojawił się chłopiec, którego Bóg chciał mieć tylko dla siebie.
W Księdze Jeremiasza 15:16-21: widzimy trzy warunki, które należy spełnić, aby móc być ustami Boga.
Po pierwsze: „Ilekroć pojawiały się twoje słowa, pochłaniałem je; twoje słowo było mi rozkoszą i radością mojego serca” (werset 16).
Boże Słowo musi być radością i rozkoszą naszego serca. Tak samo jak biznesmen czerpie radość z zarabiania pieniędzy, tak twoją radością musi być zgłębianie Słowa Bożego. W dzisiejszych czasach wielu chcących być kaznodziejami, nie spędzają czasu na zgłębianie Słowa Bożego, ani to Słowo nie jest radością i rozkoszą ich serca.
15. Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! (Rz. 8, 15)
Część pierwszą naszych rozważań zakończyliśmy pytaniem: czyim jestem dzieckiem?
Odpowiedź na to pytanie ma fundamentalne znaczenie dla życia każdego człowieka. Jak stwierdziliśmy na podstawie Bożego Słowa, ludzkość składa się z dzieci Bożych i dzieci diabelskich. Przyglądając się życiu tych drugich zauważamy strach, niepewność jutra i nieustannie narastające problemy psychiczne i duchowe. Ludzie ci (w większości nieświadomi faktu przynależności do cywilizacji diabła) różnymi sposobami próbują zapewnić sobie pokój i bezpieczeństwo. W każdym pokoleniu ponoszą jednak klęskę za klęską i nawet nie wprawny obserwator historii zauważy jak narasta ich frustracja i nieopanowana wściekłość.
Napisano w Księdze Sędziów 6:34, że “ Gedeona ogarnął Duch Pański”. Duch Święty zstąpił na Gedeona i osiadł na nim niczym odzienie. Umożliwiło to wówczas Gedeonowi zadęcie w trąbę i wyjście na wojnę. 32 000 ludzi miało mu towarzyszyć w nadchodzącej walce. Jednak Pan rzekł, że było tam zbyt wielu ludzi (Sdz. 7:2). Bóg nie chciał ich wszystkich, ponieważ nie byli Mu w pełni oddani. Zatem Gedeon powiedział im, że każdy kto się boi, niech wraca do domu.
To samo Pan mówi dziś do nas “Czy boisz się diabła? Wracaj zatem do domu. Czy boisz się tych, którzy przezywają cię “belzebubem, heretykiem, bądź fałszywym prorokiem”? Wracaj zatem do domu. Nie trać czasu służąc Bogu.
13. Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. 14. Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. (Rzym. 8, 13-14)
Czy jestem dzieckiem Bożym?
Na tak zadane pytanie, wielu ludzi odpowie z pełnym przekonaniem – tak! Będą wśród nich ludzie świadomie wierzący w Jezusa Chrystusa, ale też wszyscy ci, którzy uważają, iż wszyscy ludzie są Bożymi dziećmi i w związku z tym innej odpowiedzi udzielić nie można, a wręcz nie wypada.
