Kraina Kanaan, w Księdze Jozuego, nie jest obrazem nieba (jak to niektórzy wierzący śpiewają w swych pieśniach), ponieważ w niebie nie ma żadnych gigantów, których należy zabijać! Kanaan jest właściwie opisem, pełnego Ducha życia zwycięstwa, gdzie giganci grzechu – pożądliwości naszego ciała – są ukrzyżowani. Wszyscy giganci nie są jednak zabijani w jednej chwili. Są oni zabijani jeden po drugim.
Bo mąż jest głową żony, jak Chrystus Głową Kościoła, ciała, którego jest Zbawicielem. Ale jak Kościół podlega Chrystusowi, tak i żony mężom swoim we wszystkim. Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, (Ef. 5, 23-25)
W dzisiejszym sfeminizowanym świecie prawda o tym, że “mąż jest głową żony” wydaje się być zapomnianą. W wielu środowiskach uprawiających społeczny progresizm, ta prawda zostałaby dzisiaj określona mianem wstecznictwa i przyjęta z nieukrywaną nienawiścią. Duch feminizmu krąży bowiem dzisiaj pośród społeczeństw i zbiera przeklęte żniwo w postaci rozbitych małżeństw i zniszczonych rodzin. Tak upada nasza postchrześcijańska cywilizacja.
Kiedy Bóg stworzył Ewę, miał w zamyśle, by była odpowiednią pomocą dla mężczyzny (I Księga Mojżeszowa 2:18). Chwała tej służby jest widoczna kiedy zwrócimy uwagę na słowo „Pomocnik”, które Jezus użył w odniesieniu do Ducha Świętego (Jana 14:16)! Tak jak Duch Święty, niewidzialnie i bezgłośnie a jednak z mocą pomaga wierzącemu, tak samo również kobieta została stworzona by pomagać mężczyźnie. Służba Ducha Świętego odbywa się „ poza sceną’’. Taka również powinna być służba kobiety.
“Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę. Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę, dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. Mienili się mądrymi, a stali się głupi”. (Rz. 1, 18-22)
W 2 rozdziale Dziejów Apostolskich widzimy, że gdy 120 ludzi czekało na Ducha Świętego, nie wiedzieli, jak długo będą musieli czekać, ponieważ Pan Jezus im nigdy tego nie powiedział. Jeżeli wiedzieliby, że to będzie trwało tylko 10 dni, byłoby łatwiej im czekać. Kiedy Bóg stawia nas w okresie oczekiwania, zazwyczaj nie mówi nam, jak długo będziemy musieli czekać na odpowiedź. Bóg chce, abyśmy żyli z wiary, ponieważ jest to jedyny sposób, aby wzrastać duchowo – a czekanie jest jedną z dróg, którą nasza wiara jest umacniania. Jeżeli wiedzielibyśmy, jak długo musimy czekać, wiara nie byłaby tam potrzebna. I dopiero, kiedy patrzymy wstecz, możemy powiedzieć: „Musiałem czekać na to trzy dni (lub trzy lata)”.
„Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność” (Mat. 4,16)
Ewangelia wyprowadza nas z niewoli religii do cudownej wolności dzieci Bożych.
W 18. rozdziale 1 Księgi Samuela czytamy o szlachetnym postępowaniu Jonatana, syna Saula, względem Dawida. Jonatan niewątpliwie był starszy od Dawida, był również dziedzicem tronu. Duża popularność Dawida w Izraelu powinna u Jonatana powodować nienawiść, a co się z tym wiąże, Jonatan byłby zagrożeniem dla Dawida. Jednak zamiast tego widzimy u niego doskonałą miłość i szacunek w sercu względem Dawida.
Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich. (Ef. 4, 25) Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego. (Kol. 3, 9)
Człowiek nie będący uczniem Chrystusa, w swoim codziennym życiu, skazany jest na uprawianie kłamstwa. Kłamstwo to owoc strachu i przerażenia. Pojawiło się po raz pierwszy w ogrodzie Eden, gdzie zarówno Adam, jak i Ewa, nie byli gotowi przyjąć odpowiedzialności za przestępstwo dokonane przeciwko woli Boga.
3 rozdział Listu św. Jakuba jest rozdziałem w Biblii mówiącym o używaniu swojego języka. Księga Przysłów również mówi wiele o mądrości w wypowiadanych przez nas słowach.
W dniu Pięćdziesiątnicy języki jakby z ognia spoczęły na ludziach. Niestety, w Chrześcijaństwie problem niedbałości w mowie nie jest w wystarczający sposób podkreślany. Jeżeli poważnie traktujesz służbę Bogu, poważnie musisz też potraktować kontrolę nad swoim językiem. Niepowodzenie w tym aspekcie jest jednym z głównych powodów, dla których kaznodzieje podczas nauczania nie mówią z Boga, a z siebie. Jeżeli chcesz być głosicielem Słowa Bożego, przede wszystkim musisz „spośród cennych słów usunąć wszelkie zbędne słowa” w twoich codziennych rozmowach (Jer. 15, 19). Jeżeli w swoich zwyczajnych rozmowach wypowiadasz zbędne słowa, nie możesz oczekiwać, że Bóg będzie przez ciebie przemawiał, kiedy staniesz za kazalnicą. Drugim powodem jest niewierność w sprawach finansowych. Bóg nie da prawdziwego bogactwa Swego Słowa kaznodziejom, którzy nie są wierni w finansach (Łuk. 16, 11).
W Efezjan 6:10-18, czytamy o duchowej walce – z szatanem. Zwróć uwagę, że część poświęcona walce duchowej pojawia się natychmiast po części poświęconej domowi. Diabeł zawsze najpierw atakuje dom. Musimy stawić czoła diabłu, a nie walczyć z ciałem i krwią. Jeżeli chcesz walczyć z szatanem w sposób efektywny, pierwszym ku temu warunkiem jest zaniechanie wszelkiej walki z ludźmi. Powodem, dla którego wierzący zostają często pokonani przez szatana, jest właśnie to, że wciąż walczą z ludźmi. Wiele lat temu podjąłem decyzję o zaprzestaniu walki z jakimkolwiek człowiekiem. Zaobserwowałem wtedy, że potrafię bardziej efektywnie walczyć z szatanem. Jeżeli podejmiesz jedną jedyną decyzję, aby już nigdy nie podejmować walki z człowiekiem, będziesz w stanie za każdym razem pokonać szatana, a zarazem uczynić ze swojego życia coś pożytecznego i dla Boga, i dla kościoła. Zbroja jest obrazem wieloczęściowego duchowego wyposażenia, które podarował nam Pan Bóg.
Po pierwsze, pas prawdy. Prawda oznacza szczerość, prawdziwość, brak hipokryzji i kłamstw. Jeżeli nie jesteś wolny od tych grzechów, możesz zapomnieć również o pokonaniu szatana. Diabeł jest kłamcą, a jeżeli w twoim duchowym życiu jest kłamstwo, szatan będzie miał wspólnotę z twoim duchowym „ja”. Wtedy na pewno nie pokonasz szatana. Upewnij się więc, że twoje życie jest przejrzyste i zawsze bez zarzutu.
Pancerz sprawiedliwości. Są dwa rodzaje sprawiedliwości:
Następne w kolejności są buty gotowości do głoszenia Ewangelii. Czy wiedziałeś o tym, że głoszenie Ewangelii jest również jednym ze sposobów, w jaki możemy pokonać szatana? Ci leniwi, którym nawet nie przyjdzie do głowy, aby dzielić się z innymi Ewangelią, z łatwością zostaną pokonani przez szatana. Ci jednak, którzy są aktywni w służbie Panu, są chronieni. Pamiętam jak w czasach młodości, tym co chroniło mnie przed wieloma pokusami, które spotykają młodych mężczyzn, było to, że większość wolnego czasu spędzałem na studiowaniu Słowa Bożego, wspólnocie z wierzącymi i świadczeniu o Panu Bogu. Pracowałem w świeckim miejscu pracy. Jednak zawsze dwa razy w tygodniu, spędzałem kilka godzin na ulicach Cochin (miasto, w którym mieszkałem) na głoszeniu Ewangelii. W ciągu dwóch lat kiedy pracowałem w Cochin w bazie morskiej, głosząc Ewangelię, odwiedziłem prawie każdą główną ulicę tego miasta. Ewangelizowanie, rozdawanie ulotek, dzielenie się Dobrą Nowiną, sprawiało, że wciąż byłem zajęty, co w następstwie zachowało mnie od wielu pokus. Wiele pokus będzie do nas przychodziło wtedy, kiedy będziemy mieć zbyt wiele wolnego czasu. Bezczynność naszego umysłu pozostawia diabłu dużo przestrzeni do działania. Nasze stopy zawsze muszą być gotowe do przekazywania innym Dobrej Nowiny o pojednaniu z Bogiem. Spróbuj i sprawdź czy może i tobie to pomoże w twojej walce z szatanem.
Czwartą częścią zbroi jest tarcza wiary. Jedną z najwspanialszych broni szatana jest zasiewanie w nas wątpliwości co do Bożej miłości względem nas. Właśnie ten pocisk, szatan wystrzelił w Ewę w ogrodzie Eden. Zasiał w jej umyśle ziarno niepewności, czy oby na pewno Bóg ją miłuje, ponieważ gdyby ją miłował nie zakazał by jej spożywać tak dorodnego owocu. Wystrzelony przez diabła pocisk trafił Ewę. Wiara jest czymś, dzięki czemu wierzymy, że Bóg mocno nas kocha i zawsze pragnie dla nas tylko tego co dla nas najlepsze; jak również to, że kocha nas zawsze, nawet jak upadniemy. Wtedy każdy wystrzelony w nas przez diabła ognisty pocisk zostanie ugaszony.
Piątą rzeczą jest miecz Ducha. Jezus zawsze pokonywał szatana poprzez cytowanie Słowa Bożego. Nigdy nie wchodził z nim w dyskusję tak jak zrobiła to Ewa. Mówił szatanowi tylko to, co Bóg już wcześniej powiedział. Dlatego właśnie zawsze wygrywał. W czasie pokusy, winniśmy przytoczyć Słowo takie jak: „Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze”(1 Kor. 10:13), „Albowiem grzech nad wami panować nie będzie” (Rz. 6:14), „Jezus zachowa mnie od upadku” (Jud. 24). Przytaczaj szatanowi Słowo Boże, a czym prędzej ucieknie od ciebie, tak samo jak to zrobił po usłyszeniu słów wypowiedzianych przez Pana Jezusa (Jk. 4:7).
I w końcu, musimy zachowywać naszą zbroję dobrze naoliwioną. Jak mamy to robić? „W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych” (Ef. 6:18). Modlić się w Duchu nie znaczy modlić się w obcych językach. Modlitwa na językach jest nazwana modleniem się duchem (1 Kor. 14:15). Modlitwa w Duchu jest modlitwą pobudzoną przez Ducha Świętego, a nie nasze ciało. Jeżeli pozwolimy, aby nasz umysł został odnowiony w Duchu, a język był pod Jego kontrolą, będziemy się modlić w Duchu Świętym. Paweł mówi „módlcie się i za mnie” (Ef. 6:19). Powinniśmy w szczególności modlić się za sługi Boże, którzy w walkach duchowych stoją na froncie.
Z pełną zbroją Bożą, możemy budować Ciało Chrystusa w taki sposób, aby triumfowało nad bramami piekielnymi.
Zac Poonen
