“Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście!” (Mt. 23:37)
Jezus płaczący nad swoim narodem, Bóg płaczący nad swoim ludem!
“Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy” (Gal. 5.25)
Kochasz swój Kościół?
Darzysz miłością swoich braci i swoje siostry w wierze?
Czy zabiegasz o nich przed Panem?
“18On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, 19ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości 20i żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego. 21I was, którzy niegdyś byliście mu obcymi i wrogo usposobionymi, a uczynki wasze złe były, 22teraz pojednał w jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim jako świętych i niepokalanych, i nienagannych, 23jeśli tylko wytrwacie w wierze, ugruntowani i stali, i nie zachwiejecie się w nadziei, opartej na ewangelii, którą usłyszeliście, która jest zwiastowana wszelkiemu stworzeniu pod niebem, a której ja, Paweł, zostałem sługą.” Kol. 1. 18-23
“Albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię“ (Rz. 7.19)
Mamy dobrą wolę aby w codziennym życiu czynić rzeczy, które Bóg określa jako właściwe. Nasz duch akceptuje fakt, iż Bóg zamierza poprzez naszą przemienioną naturę kreować nową rzeczywistość, a przemieniając nas przemieniać także ludzi, których On każdego dnia stawia na naszej drodze.
Jeśli nie nosisz w sobie pragnienia Boga i w codziennym życiu nie szukasz Jego woli – nie znasz Boga.
Jeśli patrząc na krzyż nie znajdujesz śladów krwi na swoich dłoniach a Twoje serce nie płacze z powodu niezasłużonego cierpienia Chrystusa – nie znasz Boga.
Jest
em gałązką latorośli. Wyrastam wprost z winnego krzewu. I to mnie zdumiewa! Jeszcze niedawno jako dziki krzew sama znajdowałam sobie miejsce, w którym rosłam. A to płożyłam się, a to wspinałam się po zboczach by od czasu do czasu wystrzelić w niebo koroną zieleni i w promieniach słońca usychać i ledwo zbierać się do życia.
Wokół mnie morze “suchych kości” – złamanych gałęzi, zgniłych konarów; pni, które zapadły się pod ciężarem czasu a nawet korzeni, co to już nie potrzebne nikomu, w świetle próbują znaleźć sens swojego istnienia – i w świetle giną!
Szukaj najpierw Mojego Królestwa – mówi nasz Zbawiciel.
Słowa Jezusa wydają się być nader proste ale kryją w sobie głębię, która jeśli zostanie przez człowieka odkryta przemieni każde życie i ukształtuje na nowo każde serce i każdy umysł.
Szukanie Królestwa to cel i sens ludzkiego istnienia.
Szukanie Królestwa to praktyczna realizacja pragnienia by znowu być i żyć z Bogiem twarzą w twarz.
Szukanie Królestwa oznacza wchodzenie coraz głębiej i głębiej pod panowanie Jezusa nad osobistym życiem człowieka.
Czasami zadajemy pytanie a często wręcz toczymy doktrynalne boje, próbując rozstrzygnąć czy to, co widzimy a także to, co słyszymy w Kościele dzieje się za sprawą Ducha Świętego. Czy zjawiska, których jesteśmy świadkami: a to niestandardowe nauczanie czy zachowania należy uznać za przejawy niebiańskiego błogosławieństwa czy też raczej potraktować je należy z najwyższą ostrożnością i całkowicie się do nich zdystansować.
Ewangelia Marka (Mk 1.1) mówi nam, że ta Ewangelia jest dobrą nowiną o Jezusie Chrystusie.
Na czym polega ta dobra nowina?
Bóg dał swojego Syna, aby uratować ludzi od wiecznego potępienia. Bóg dał swojego Syna, aby „każdy kto w Niego wierzy nie umarł ale miał życie wieczne” (J 3.16). Każdy z nas doświadcza przekleństwa grzechu. Na co dzień widzimy śmierć, choroby, nieszczęścia, rozbite rodziny, gwałty, rozboje i nie trudno odnieść wrażenie, że fala zła nieustannie narasta. Żadne kampanie społeczne, terapie, czy choćby surowe kary nie zatrzymują tej rzeki przekleństwa. Dlaczego? Bo żyjemy w świecie skażonym przez grzech, a ludzkie serca są grzechowi zaprzedane.
Czym jest ewangelia, której wierzysz?
To bardzo ważne pytanie. Odpowiedź którą uzyskamy i przyjmiemy za właściwą zadecyduje o naszej przyszłości w kontekście całego życia a być może także wieczności.
Wielu ludziom dzisiaj wydaje się, iż nie muszą stawiać sobie takich pytań i nie muszą uzyskiwać odpowiedzi, gdyż jak mówią są wyznawcami „innych religii” czy wręcz deklarują się jako ateiści (złą nowiną dla ateistów jest fakt, iż ateizm to jak najbardziej uprawniona forma religii).
