CHRZEŚCIJAŃSTWO – CZY KOLEJNA RELIGIA?

dnia 16 września 2017

Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata. (Jan 6,51).

„Religia to bliżej nieokreślone zachowania, mające służyć osiągnięciu bliżej nieokreślonych celów. Chrystus to samoobjawiająca się osoba Syna Bożego, przez którego wchodzimy w rzeczywistość Królestwa Bożego”. Andrzej Cyrikas

Każda religia przynosi w swojej istocie liturgiczno-moralny normatyw, który, jak twierdzi ta religia, po jego zastosowaniu przyniesie przepowiedziany i oczekiwany skutek. Stąd religie, i to w zasadzie wszystkie, są zbudowane na dokładnie tym samym systemie – potrzeba człowieka spotyka się z ofertą i obietnicą jej spełnienia.

Religie nie wymagają, a wręcz tak, jak ma to miejsce w islamie, zabraniają intelektualnych dociekań. Z Koranu dowiadujemy się, że prawdziwą cnotą nie jest zadawanie pytań, a ślepe posłuszeństwo zapisane w objawieniu. Intelektualne dociekania w Koranie uznawane są za bluźnierstwo i zgodnie z naukami Koranu winne być karane przez ukamienowanie. Takie sytuacje sprawiają, iż człowiek pomimo pójścia drogą którejś z religii pozostaje z ogromnym bagażem pytań i nie znajduje zadowalających odpowiedzi.

Czy chrześcijaństwo jest jedną z takich religii?

Odpowiedź, której udziela nam Słowo Boże, brzmi – chrześcijaństwo to Osoba!

Wbrew powszechnie obowiązującej opinii, Jezus Chrystus nie jest założycielem kolejnej religii – On pojawił się na tym świecie, aby dać nam siebie!

Uczeń Jezusa to ktoś, kto zdecydował się pójść za Zbawicielem i naśladować Go w swoim codziennym życiu. Jezus nie stworzył żadnej nowej liturgii, nie pozostawił po swoim odejściu zestawu zakazów czy nakazów i nie oczekuje, że jego uczniowie w jakiś szczególny sposób (ubiór, fryzura, tatuaże, itp.) będą odróżniać się w społeczeństwie. Chrystus dał nam siebie, dał nam swoją Osobę i zaprosił ludzi, aby poszli za nim. Ci, którzy wybiorą się w taką podróż, mają Go naśladować we wszystkich aspektach swojego życia. On dał siebie i swoje Słowo, czyniąc zarówno siebie jak i swoje Słowo duchowym pokarmem dla swoich uczniów.

Ta pielgrzymka za Chrystusem sprawia, że człowiek doznaje autentycznej przemiany życia. I tak przemienione zostaje serce człowieka, jego umysł, a duchowe zmysły zaczynają doświadczać rzeczywistości wcześniej niedostępnej. Bliskość Chrystusa, który swoich naśladowców obdarowuje Duchem Świętym, sprawia, iż doświadczają owi naśladowcy życia nieznanego wcześniej człowiekowi!

Umysł jego uczniów uwolniony z ciemności i niewoli grzechu zaczyna zdumiewać swoją lotnością i umiejętnościami poznawczymi. Pojmuje zjawiska i rzeczywistości których wcześniej nie był nawet zdolny intuicyjnie przewidzieć. Serce – często zanurzone w odmętach grzesznego egoizmu – potrafi teraz wznosić się na takie wyżyny dobra i miłości, których nigdy wcześniej nie znało!

Nie decydują o tym zakazy czy nakazy, lecz bliskość samego Boga. To On prowadzi człowieka do doskonałości, do której człowiek jest przeznaczony. To nie jest i nie może być religia – ona bowiem nie jest zdolna trwale odmienić wnętrza człowieka.

To Chrystus, żywy Bóg, który odnosząc na krzyżu potrójne zwycięstwo (pokonując śmierć, grzech i szatana) teraz sam prowadzi swoich uczniów do zwycięskiego życia w Nim.

Chrześcijaństwo to zdecydowanie Osoba Jezusa Chrystusa.

Andrzej Cyrikas