ZEŚLIJ ŚWIATŁO I PRAWDĘ SWOJĄ
Ześlij światło i prawdę swoją, niech mnie prowadzą, niech mnie wprowadzą na górę twą świętą i do przybytków twoich. (Ps. 43,3)
Jak ślepym jest człowiek zanurzony w ciemnościach grzechu. Pozbawiony niebiańskiej światłości błąka się po korytarzach życia, nie wiedząc dokąd zmierza.
Nieświadomy swojej wielkości, życie niewolnicze uznaje za normę i zadowala się byle jakim pokarmem, który sprzedaje mu ten świat. Zaiste przerażający to obraz! Już tysiąc lat przed Chrystusem świadomy nędznego stanu swojego serca psalmista zapisał: „Ześlij światło i prawdę swoją, niech mnie prowadzą, niech mnie wprowadzą na górę twą świętą i do przybytków twoich” (Ps. 43,3).
Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, i połączy się z żoną swoją, a tych dwoje będzie jednym ciałem (Ef. 5, 21)
Z jakiego powodu zawieramy związek małżeński?
Odpowiedź na to pytanie jest niezwykle ważna, albowiem natychmiast musimy postawić kolejne pytanie – po co ten związek zawieramy? Powód i cel małżeństwa to dwa ważne przyczynki, którym warto poświęcić stosowną ilość uwagi. Z mojej duszpasterskiej praktyki i życiowego doświadczenia wynika, iż najczęstszą przyczyną skłaniającą ludzi do małżeństwa jest fakt, iż jak przekonują, wzajemnie się kochają.
Amos zaczął prorokować około 40 lat po Elizeuszu. Jeśli Gehazi (sługa Elizeusza) nie byłby łakomy na pieniądze Naamana, co w efekcie doprowadziło go do ruiny, możliwe jest, że to on by otrzymał podwójną porcję namaszczenia Eliasza i stałby się następnym prorokiem w Izraelu. Wtedy Gehazi napisałby to proroctwo zamiast Amosa. Jednakże Gehazi nie dostąpił tego przywileju. Pan ostrzega nas abyśmy byli czujni aby nikt nie odebrał nam naszej korony (Objawienia 3:11). Jest korona, którą Bóg zachowuje dla ciebie jeśli byłeś wierny w służbie jaką Bóg zaplanował dla ciebie. Jednakże możesz stracić tą koronę jeśli jesteś niewierny. W takim przypadku, służba, którą ty miałeś wypełnić, ktoś inny wykona i odbierze twoją koronę. Być może Amos otrzymał koronę Gehaziego.
MODLITWA KRZYŻA
Pomóż mi drogi Zbawicielu
patrzeć na krzyż
na mój grzech
daj siłę bym umiał sobie wybaczyć
wierzę, że niebo jest dzisiaj otwarte
Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata. (Jan 6,51).
„Religia to bliżej nieokreślone zachowania, mające służyć osiągnięciu bliżej nieokreślonych celów. Chrystus to samoobjawiająca się osoba Syna Bożego, przez którego wchodzimy w rzeczywistość Królestwa Bożego”. Andrzej Cyrikas
Każda religia przynosi w swojej istocie liturgiczno-moralny normatyw, który, jak twierdzi ta religia, po jego zastosowaniu przyniesie przepowiedziany i oczekiwany skutek. Stąd religie, i to w zasadzie wszystkie, są zbudowane na dokładnie tym samym systemie – potrzeba człowieka spotyka się z ofertą i obietnicą jej spełnienia.
Pierwsza wzmianka o miłości znajduje się w Księdze Rodzaju 22:2, gdzie Izaak jest nazwany jedynym ukochanym synem Abrahama. Ofiarowanie Izaaka na ołtarzu jest jasnym obrazem Kalwarii, gdzie Bóg Ojciec oddał swojego jedynego Syna za nasze grzechy. Odpowiednio, miłość, o której jest mowa w wersecie 2 jest obrazem miłości Boga Ojca do Chrystusa. Druga wzmianka o miłości znajduje się w Księdze Rodzaju 24:67, która mówi o miłości Izaaka do Rebeki – miłości męża do jego żony. Tutaj zaś mamy piękny obraz miłości Chrystusa do Jego Kościoła. W Nowym Testamencie te dwa pojęcia są przez Pana połączone w Ewangelii Jana 15:9 – „Jak mnie umiłował Ojciec (miłością ojca do syna przedstawioną w 1 Mojż. 22:2), tak i Ja was umiłowałem” (miłością Chrystusa do grzeszników, która znajduje odzwierciedlenie w miłości pana młodego do swej oblubienicy). Dlatego, również Stary Testament odzwierciedla ogromną miłość Boga do człowieka.
W 25 wersecie 11 rozdziału Ewangelii Mateusza, Jezus mówi „Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.”. Wielkie prawdy Nowego Przymierza zostały przez Boga ukryte. Studiując je, nie uda ci się ich odkryć. Mógłbyś przeczytać wszystkie możliwe komentarze na świecie, ale nie udałoby ci się ich pojąć, ponieważ są one zakryte przed mądrymi i roztropnymi. Potrzebne ci jest objawienie, które Bóg daje tylko tym, którzy są jak dzieci – mają czyste serce. To czy są mądre, czy nie, nie ma żadnego znaczenia. W Królestwie Bożym, inteligencja nie daje nam żadnej przewagi. Jedynie czyste serce może doznawać Bożych objawień. Dzieci również są pojętne. Małe dziecko jest nieświadome wielu rzeczy i ochoczo przyznaje się do swej niewiedzy. Na przykład, pyta taty „Tatusiu, po co na drodze są namalowane te żółte pasy?” My dorośli wiemy, że te linie są namalowane, aby dzieliły jezdnię. Jednak dziecko nie wie nawet takich prostych rzeczy jak ta. Bardzo niewielu wierzących przychodzi do Ducha Świętego w ten sam sposób, mówiąc „Panie, napisałeś tę Księgę. Co ona znaczy? Jestem głupi w sprawach duchowych. Proszę wytłumacz mi ją.”. Pod Nowym Przymierzem mamy przywilej bycia napełnionym Duchem Świętym, aby On sam nas nauczał Pism, które napisał.
MODLITWA PROŚBY
Uczyń mnie błogosławieństwem dla Twoich Świętych, a dla nieprzyjaciół Twoich uczyń mnie zwiastunem śmierci.
Do tych będących w śmierci poślij mnie ze Słowem Życia, a do zanurzonych w ciemności pozwól mi zanieść światło Twej miłości.
Daj moc – niech otworzą się oczy ślepych, a chorych postaw w zdrowiu przed Obliczem Twoim.
Namaść mój język i rozpal moje usta ogniem Twojej Chwały, i uczyń mnie narzędziem Twojego Miłosierdzia.
Poślij mnie, a moje słowa poślij jak pociski – niech pokonają grzech, by przyszło Twoje święte życie.
Andrzej Cyrikas
“W których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga” (2 Kor. 4, 4)
“To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego, mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich, mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością” (Ef. 4, 17-19).
W Drugim Liście do Koryntian, rozdziale czwartym i czwartym wersecie Apostoł Paweł, w odniesieniu do ludzi nieznających Boga, pisze o ich zaślepionym umyśle (2 Kor. 4, 4). Podobny problem podejmuje w Liście do Efezjan (Ef. 4, 17-19) wykazując, iż ludzi nieznających Boga i niewierzących w Niego charakteryzuje umysł pełen próżności, przyćmienia i nieświadomości duchowej.
Jedną z cech miłości jest łagodność. Jezus ze wszystkimi ludźmi obchodził się w delikatny sposób, a w szczególności z tymi, którzy zostali sponiewierani przez życie. Jezus w szczególny sposób kochał tych, którzy pogrążyli się głęboko w grzechu. Przyszedł, aby pomóc takim ludziom, ponieważ przez wszystkich innych zostali oni już odrzuceni. Kobieta przyłapana na cudzołóstwie, złoczyńca na krzyżu, odrzuceni przestępcy; Jezus poszedł, aby ich podnieść i zachęcić. Ujrzał również dobre rzeczy w tych słabych, grzesznych ludziach i każdemu z nich życzył jak najlepiej. Jezus był takim typem człowieka, z którym każdy pragnął spędzać czas, ponieważ był wyrozumiały, serdeczny i łagodny. Kim byli ludzie, którzy unikali Jezusa? Ci, którzy byli dumni, hipokryci, jak również ci, którzy mieli jakiś utajniony grzech, o który bali się, że Jezus go ujawni.
