Tak wielu ludzi ciągle nie pojmuje głębi i serdeczności Chrystusowej miłości. Bóg naprawdę kocha i rzeczywiście szuka grzeszników, aby ich zbawić i przyprowadzić do domu wieczności.
Nasz Zbawiciel gromadził wokół siebie celników i wszelkiego rodzaju przestępców, aby Swoją postawą i głoszonym przez Siebie Słowem objawić tym biednym ludziom prawdziwy obraz Boga.
„I my chcemy być takimi, jak wszystkie ludy, niech nas sądzi nasz król, niech nam przewodzi i niech on prowadzi nasze wojny!” (1 Sam 8,20).
„Nie miłujcie świata ani tych rzeczy, które są na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata. I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki” (1 J 2,15-17).
Można się zastanawiać, jak to się dzieje, że ludzie żyjący w bliskości Bożych mężów mają jednak serca pełne pożądliwości i miłości do tego świata. Biblia podaje zbyt wiele takich przykładów, abyśmy mogli tę prawdę zignorować. Jednak niezwykle ciekawym jest fakt, że dopóki żyją i służą ci wielcy Boży mężowie, to zło ukryte w ludzkich sercach nie może się zbytnio manifestować.
W Starym Testamencie są szczegółowo opisane dwie wielkie wędrówki Izraela.
Wędrówka z Egiptu do Kaananu symbolizuje nasze osobiste życie- wyjście z niewoli grzechu, z szatańskiej dominacji, ze świata, aby poprzez krew Jezusa, chrzest wodny i chrzest w Duchu Świętym wejść do życia w zwycięstwie nad grzechem i osobiste chodzenie z Bogiem.
Wędrówka z Babilonu do Jerozolimy symbolizuje nasze życie we wspólnocie, pozostawienie Chrześcijaństwa, które trwa w kompromisie i przyłączenie się do prawdziwego Ciała Chrystusa.
W Ewangelii Mateusza zauważamy wyrażenie, które nigdzie indziej nie występuje – “Królestwo Niebios”. W Ewangelii tej natomiast występuje ono aż 31 razy. Skoro Duch Święty był inspiratorem tej Księgi, musiał być jakiś powód, dla którego często używał tego zwrotu. Jan Chrzciciel przybył, mówiąc: ” Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios.” (Mat. 3:2), niedługo po nim, Jezus głosił dokładnie to samo przesłanie, Mat. 4:17. Słowa, którymi zaczął Kazanie na Górze, brzmiały: ” Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebios.” (Mt. 5:3). Zatem akcent na słowo “Niebo” obserwujemy już od samego początku Nowego Testamentu. W samym Kazaniu na Górze słowo “Niebo” zostało wymienione 17 razy.
Stare Przymierze, które Bóg zawarł z Izraelem, odnosiło się do królestwa na tej ziemi. Izrael otrzymał ziemię Kanaan oraz został im obiecany materialny dobrobyt, zdrowie fizyczne i inne ziemskie dobrodziejstwa. Następnie otrzymali ziemskiego króla, ziemskie bogactwa i inne ziemskie błogosławieństwa. Ale Jezus przyszedł po to, aby człowieka przenieść do całkowicie innego królestwa – Królestwa Niebios. Zatem kiedy czytamy Nowy Testament, musimy pamiętać, że Dobra Nowina dotyczy przede wszystkim Nieba, a nie tej ziemi. Jeśli to zrozumiemy, uratuje nas to od wielu wątpliwości, które znajdujemy w dzisiejszym Chrześcijaństwie.
Mówimy zatem, że jesteśmy “zbawieni”. Jest to bardzo powszechne określenie wśród wierzących. Ale od czego jesteśmy “zbawieni”? Czy zostaliśmy uratowani od ziemskich zwyczajów, czy też po prostu odpuszczono nam nasze grzechy? Czy zostaliśmy uratowani od zamiłowania do ziemskich rzeczy, od ziemskiego sposobu postrzegania ludzi i spraw, oraz od ziemskich sposobów zachowania?
Nowe Przymierze jest Ewangelią Królestwa Niebieskiego. Wiele osób z całego świata pragnie zostać obywatelami Stanów Zjednoczonych Ameryki, ponieważ USA jest bardzo atrakcyjnym miejscem do życia. Ale nikt nie byłby zainteresowany zamieszkaniem w jakimś zacofanym kraju w Afryce. Dlaczego więc tak nieliczni na tym świecie są zainteresowani staniem się obywatelami najbardziej atrakcyjnego miejsca – Nieba? Ponieważ nigdy nie ujrzeli prawdziwej chwały niebiańskiego obywatelstwa. A to dlatego, że Ewangelia nie była głoszona we właściwy sposób. I tym sposobem znajdujemy tak wielu tzw. “wierzących” siedzących w kościele, którzy nie są zainteresowani Królestwem Niebieskim. Chcą pójść do nieba, kiedy umrą, ale teraz nie chcą jeszcze Królestwa Niebieskiego.
Ze względu na to, że w dzisiejszych czasach, w przeciwieństwie do pierwszego wieku, jest bardzo niewielu królów władających królestwami, nie do końca dobrze pojmujemy słowo “Królestwo”. Odpowiednikiem słowa „królestwo”, którego używamy dzisiaj, jest “rząd”. Mówimy o “rządzie Indii”, a nie “królestwie Indii”.
To właśnie oznacza Królestwo Niebios – rząd Niebios. Oznacza to, że Bóg sprawuje władze w twoim życiu. Jeżeli mieszkasz w Indiach, musisz żyć zgodnie z zasadami Rządu Indii. Jeżeli wkraczasz w granice rządu nieba, musisz żyć zgodnie z zasadami rządu nieba. Czy zmieniłeś swoje obywatelstwo z ziemskiego na niebiańskie?
Zbawienie oznacza uratowanie z królestwa ziemi dla Królestwa Niebieskiego. Jednak zbawienie wielu wierzących nie zaszło aż tak daleko. Oni chcą iść do nieba po śmierci. Ale dopóki żyją, nie chcą rządów nieba w swoim życiu. Teraz chcą żyć jako pełnoprawni obywatele tej ziemi. Dlatego ich chrześcijańskie życie jest tak płytkie.
Jest jeszcze jedno słowo użyte w Ewangelii Mateusza, którego nie ma w żadnej innej Ewangelii. To słowo to “kościół”. Występuje ono trzykrotnie – raz w Ewangelii Mateusza 16:18 i dwa razy w Ewangelii Mateusza 18:17. Kiedy postawimy to słowo obok wyrażenia, które rozważaliśmy wcześniej, zauważymy, że kościół ma być Królestwem Niebios na ziemi. W niebie wszyscy żyją pod rządami nieba, rządami Boga. Ale tutaj na ziemi jest inaczej. Każdy prowadzi swoje własne życie. Właśnie wśród takich ludzi, Bóg ma Swoją grupę ludzi, którzy nie rządzą sami własnym życiem. Są pod rządami nieba.
To jest kościół. Czy kościoły na świecie funkcjonują pod pełnym autorytetem rządu nieba? Nie. To przez wiele lat zasmucało moje serce. Mam nadzieję, że to zasmuca także twoje serce. Nie obwiniam innych. Nie mówię “oni są tacy”. Mówię: “Jesteśmy tacy”. Jesteśmy kościołem i wszyscy wspólnie zawiedliśmy w ukazaniu światu błogosławieństwa życia pod rządami nieba. Dlatego modlę się: “Panie, przebacz nam nasze niepowodzenie, pomóż nam pokazać światu, co to znaczy żyć pod rządami Boga”.
Zac Poonen – CFC India
Niewielu ludzi doświadczyło tak cudownego objawienia, jakie stało się udziałem Jana Chrzciciela!
Kiedy zobaczył on przechodzącego Jezusa, głośno zawołał: Oto Baranek Boży!
To właśnie dla tej chwili narodził się Jan Chrzciciel. To właśnie dla tego wyznania Święty Bóg już w łonie jego matki napełnił go Duchem Świętym i przeznaczył go, aby stał się głosem wołającym na pustyni i poprzedzającym przyjście Syna Bożego.
Niewielu ludzi pozostających w służbie dla Boga doświadcza w całej pełni owoców tej służby – Janowi jednak zostało to podarowane!
„I rzekli do niego: Oto zestarzałeś się, a twoi synowie nie chodzą twoimi drogami, ustanów więc nad nami króla, aby nas sądził, jak to jest u wszystkich ludów. Ale Samuelowi nie podobało się to, że mówili: Daj nam króla, aby nas sądził. I modlił się Samuel do Pana. A Pan rzekł do Samuela: Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówią do ciebie, gdyż nie tobą wzgardzili, lecz mną wzgardzili, bym nie był królem nad nimi” (1 Sam 8,5-7).
Nadszedł czas, kiedy Samuel się zestarzał, a lud Izraela postanowił, aby zanim ten wielki prorok odejdzie, ustanowił on nad nimi króla. Izraelici rozmawiający z Samuelem stwierdzili, że jego synowie, którzy nie chodzą jego drogami, nie mogą go zastąpić i nie mogą stać się przywódcami narodu. Uznali Izraelici, że jedynym rozwiązaniem w takiej sytuacji będzie ustanowienie monarchii!
W Jeremiasza 15:16-21 widzimy trzy wymogi aby stać się Bożym mówcą.
Po pierwsze: „ Ilekroć pojawiały się twoje słowa, pochłaniałem je; twoje słowo było mi rozkoszą i radością mojego serca”. Boże Słowo powinno być rozkoszą i radością naszego serca. Tak jak biznesmen czerpie radość z robienia pieniędzy, tak samo ty powinieneś czerpać radość ze studiowania Bożego Słowa. W dzisiejszych czasach, wielu ludzi chce być głosicielami, ale nie poświęcają czasu na głębokie studiowanie Bożego Słowa, nie traktują Bożego Słowa jako rozkosz i radość ich serc.
Szatan atakuje Boże dzieło na wiele sposobów. Jednak Bóg odpowiada na modlitwy Swoich dzieci. Jezus powiedział kiedyś, że niektóre demony mogą zostać wypędzone jedynie poprzez post i modlitwę. Oznacza to, że jeżeli nie będziemy pościć i modlić się, niektóre demony pozostaną tam, gdzie zostały zakorzenione i będą utrudnieniem w dziele Bożym. Bóg uczynił swoją służbę na ziemi zależną od nas – Ciała Chrystusa. To wielki przywilej, ale także wielka odpowiedzialność. Pan obiecał nam, że moce ciemności nie przemogą Jego Kościoła.
